11 हनते ईसू रुटीय साबतेरा अरू भगवान एचेरे धनियाबादतेडखन दुड़ुःतो होड़कू लगा डुंडीग घड़ीने एचे हटिंगवातेडकुःआ। अरू हनन इया हकूकिन हों दोंगे पेरेगवामिने एचे हटिंगवातेडकुःआ।
ईसू सातगोटोंग रुटी अरू गुनमिनकू दोहोना हँकुःआ हकूकू साबतेडखने अरजीतेरा अरू डुंडीग घड़ीन चेलाकूतेन एचेरेय एमे इदीया अरू हँकू होड़कूकू हटिंगवातेरा।
ईसू हँकिन सुदा जोजोम लगाय दुड़ुःयान। हनमेला रुटी साबवाडखन भगवाने धनियाबादतेरा। अरू हना रुटी डुंडीगतेडखन हँकिनाः होड़किन जोम लगाय हटिंगवातेडकिना।
दो ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “अपे नुँहूपे साबकेडकुःआ हँकुःआ हकूकू अते अदोमकू अगूकूपे।”
ईसू हँकू लगा रुटी अरू हकूकूय हटिंगवातेडकुःआ।
हँकू धरीरेकू उतरावनेन दो हंडा हकूकू रपाःतो अरू रुटी लाडतोकू ञेलतेरा।
हनते परबू रुटी लगाय अरजीतेरा अरू होड़कू जोम लगाय ओवातेडकुःआ, हना ततेरराः लेसान ततेररे तोनोंग तोनोंग होड़कू तिबिरियास सहर अते डोंगाकूनरेकू वेगनेना।
“नंडा मी होड़ लँइग इदानिया। हाँय एचेरे पाँचगोटोंग जावराः रुटी अरू बारटोंग हकूकिन इदा। मनदो निनमिन अते नाःआमिन होड़कू लगा करा इया होयाःता?”
हाँय नाःआ इया कतातेडखन रुटीय गोःतेरा अरू भगवान जागतेडखन जमाकू मड़ंगरे रुटी डुंडीग घड़ीने जोमा।
अरू तोनोंगीग तोनोंगाः मी दिन परबू जाग लगाय मनाःता दो, हन हाँय परबू मान मरजइतगे लगाय एचेयता। तोनोंगाः जिनिसे जोमता हाँयग होड़, भगवान जाग घड़ीन परबू मान मरजइतगे लगाय जोमता। अरू तोनोंगाः जोम जिनिस मेरेय जोमता हाँयग होड़, भगवान जाग घड़ीन परबू मान मरजइतगे लगा मेरेय जोमता।
मनदो ईंग कतायतना, अपे जोम सहे ञूय सहे तोनोंगाःपे एचे, हना जनामाते भगवानराः मान मरजइत होयाः लगापे एचेय।
अपे जमालेःआ हाल-चालरे भगवानपे धनियाबादगोड ञवन। परबू ईसूते अपे लगा भगवानराः हिछा ननानाः इदा।