43 ईंगरीग अपांग भगवानराः ञावते अपे एचेरेयिंग वेगकिया अरू अपे ईंग मेरपे मनेवागाडिंग। मनदो तोनोंगीग होड़ अनँयग ञावतेय वेगता दो अपे हाँय नपायपे मनेवायता।
हना बेला मुरुक बगरा होड़कू लबरा घड़ीनकू कतायता, ईंग मसी हवे अरू ईंग भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ हवे, माःआन। हँकू मुरुक चिनहाकून अरू बयाव जुवाः इयाःआ बुताकून एचेवाडखन भगवानरिकुःआ सुनावतो होड़कू हों बहकावकू लगाकू कुरनिसगेता।
मुरुक बगरा होड़कू ईंगराः ञावते अपे एचेरेकू वेगता अरूकू कतायता, ईंग मसी हवे, माःआन अरू हँकू मुरुक होड़कूकू अडिगगोडकूता।
दो ईसू कतातेड, “ईंग अपे एचेरेयिंग कनाता उदुःगोतेडा। मनदो अपे मेरपे बिसवासगेतना। ईंग अपांगराः ञावतेयिंग एचेयता, हनानाः बुता ईंगराः हिदइत हवे।
ने अपांग, अनम एचे मान मरजइतगुः।” हनते सेरमो अगीते भगवानराः अरो अयूमनेना, “ईंग इनिंग मान मरजइतकिया, हनते अरूयिंग मान मरजइतगुःता।”
“भगवान चउंदीसरिकुःआ होड़कू सुदा मुरुक दुलारकेडखन अनँयगरीग मिनीटोंग बेटाते एमेगोतेड, जेमहा हाँय एचेरेकू बिसवासगे हँकुःआ होड़कू अहाकू लायगुः, मनदो ओरो टुटीगनेना हना जीवकू पवाः।
मनदो ईंग सुदीयतना, अपे एचेरे भगवानराः दुलार कोवानेःआ, माःआन।
हनालगा अपांग भगवान ईंग एचेरेय जिमाःकेडकुःआ हँकुःआ होड़कू ईंग एचेरेकू वेगता अरू हँकू तोनोंग बेला मेरिंग कुदाकूता।
दो हाँय कता कुदातेरा, “अरे! आम उनानी भासीम बड़रा अवेनता जा? दो तोनोंग बेला मड़ंगरे मीटोंग कड़ीग रेमनेनखन चइर हजार होड़कू टयंगाब ततेररेकू गोःगेया हाँयग मिसिरी होड़ अनम हवे जा?”