37 ईंगे वारकेरा हाँयग अपांग, ईंग बदीरे हिदइते एमेकेरा। मनदो अपे हाँयराः बड़रा मेरपे अयूमगरा अरू हाँय मेरपे ञेलगडिया।
पतरस नाःआ इयाय कनकता मेला मीटोंग विड़चेड़तो बदरी हँकू दाब रेडगोतेडकू अरू हना बदरीते भगवानराः बड़रा अयूमनेना, “नाँय ईंगरीग दुलार बेटा हवे, नाँय बदीरे ईंग मुरुक बहालते इदानिंगा। नाँयराः कतापे मनाः।”
अरू सेरमो होरते बड़राय अयूमतेरा, “नाँय ईंगरीग दुलार बेटा हवे अरू नाँय सुदा राजू इदानिंगा।”
अरू सेरमो होरते बड़राय अयूमतेरा, “आम ईंगरीग दुलार बेटा हवे अरू ईंग आम सुदा राजू इदानिंगा।”
हनते भगवानराः कागदरे मोसेस अरू एटाः जमा भगवानराः बड़रा कता होड़कू ओजाःकेरा हनाते अनँयग बदीरे ओजाःतो दोहोना हना जमा ईसू हँकिने कता समझावतेडकिना।
हनमेला भगवानराः सुद बिरुवा पेरवाँ तितीग इया हाँय चोटरे उतराव वेगनेना। अरू सेरमो होरते बड़रा अयूमनेना, आम ईंगरीग दुलार बेटा हवे अरू ईंग आम सुदा राजू इदानिंगा, माःआन।
तोनोंगीग होड़ भगवान कहियो मेरकू ञेलगडिया, मनदो भनगवानरीग दुलारीग मिनीटोंग बेटात एकला, अबू एचेरे भगवाने एचे उदुःकेरा।
हनते ईसू कतातेड, “ने पिलिपूस, ईंग मुरुक दिन वरी अपे सुदा इदानिंगा अरू नुँहू वरी आम ईंग मेरेम सुदींगतना जा? ईंगे ञेलकेरा हाँयग होड़ ईंग अपांग होंय ञेलकेरा। दो आम करा इयाम कतायतना, अपाममे उदुःवाले, माःआन।
तोनोंगीग होड़ नुँहू वरी मेरेय एचेगरा हना बुता ईंग हँकू तलारे मेरिंग एचेकेः दो, हँकू एचेरे कसूरराः बोझा ओरो होयाकुःआ। मनदो हँकू ईंग अरू ईंगराः बुताकू ञेलकेरा अरू ईंग अरू ईंग अपांग बनरकू हिनइस-बिनइसवारा।
मनदो एटाः होड़ ईंग बदीरे हिदइते एमेयतना अरू ईंग सुसुदीतना ईंग बदीरे हाँयराः हिदइत सताय हवे।”
लुलिग जुवाःता हना जोम जिनिसकून लगा एकला अहापे मिहनइतगे, मनदो ओरो लुलिगनेना अरू ओरो टुटीगनेना जीव एमेयता हना जोम जिनिसकून लगा होँपे मिहनइतगे। हना दो मनुवारीग बेटात अपे लगाय एमेवापेता। हना एमे लगा अपांग भगवान हनाँय एकला हातपाते ओवाडिया।”
ईंग इनिंगते ईंग बदीरे हिदइतिंग एमेतना अरू ईंगे वारकेरा ईंग अपांग इनिंग बदीरे हिदइते एमेयता।”
जूग परिया अते राजा इदानिया अरू सगर सइट लगा जीयत इदानिया अरू तोनोंगीग ओरोकू ञेल अवेतिरिया हनाँयग मिनीटोंग भगवानराः मान मरजइत अरू जाग सगर सइट होनोयागोड ञवन, आमीन!
हनाँय एकला सगर सइट लगा जीयत इदानिया अरू मुरुक विड़चेड़तो मरसलरेय दोहोनता। तोनोंगीग होड़ हाँय तोनोंग बेला मेरकू ञेलगडिया अरू तोनोंगीग होड़ हाँय ओनोरोकू ञेल अवेतिरिया। हाँयके मान मरजइत होया ञवन अरू हाँयराः राइज जनामा जूग वरी दोहोन। आमीन!
तोनोंगीग होड़ भगवान नुँहू वरी मेरकू ञेलगडिया। मनदो अबू अलार-दुलार होड़ेंगता होले भगवान अबू जीवरेय दोहोनता अरू हाँयराः दुलार अबू जीवरे उडु-बुडू जुवाःता।
तोनोंगीग होड़ कतायता, ईंग भगवानिंग दुलारतना, माःआन। मनदो एटाः बिसवासी होड़कू मेरेय अलार-दुलारकूता, हाँय लबरा होड़ हवे। तोनोंगीग होड़ हाँय सुदाय दोहोनता हाँयग बिसवासी वगात मेरेय अलार-दुलार अवेयता दो मेरेय ञेलगरिया हाँयग भगवान हाँय करा इयाय अलार-दुलार अवेय?
होड़कूराः हिदइत अबू बिसवासगेतना। मनदो भगवान कताकेरा हना बड़रा होड़कूराः हिदइत अते अबू बगरा बिसवासगे लगा इदा अरू आँयग बेटात बदीरे भनगवान हिदइते एमेयतना।