13 हंडा मुरुक होड़कू दोहोना। हना अते ईसू कगरावयाने। हनालगा नपायनेना हाँयग होड़ मेरेय सुदी अवेगाड, हाँय इये दोहोना, माःआन।
हनमेला ईसू हँकिन भगवान एचे सिनहागोतेडकिन। हँकिन ईसूकिन सिनहातेड दो, असाका ईसू छपितयान।
मनदो हँकुःआ होड़कू ईसू कही मेरकू एचे अवेगडीग अरू हाँय हँननकू तलातेय सेने पारयान।
हनते ईसू कतातेड, “ने पिलिपूस, ईंग मुरुक दिन वरी अपे सुदा इदानिंगा अरू नुँहू वरी आम ईंग मेरेम सुदींगतना जा? ईंगे ञेलकेरा हाँयग होड़ ईंग अपांग होंय ञेलकेरा। दो आम करा इयाम कतायतना, अपाममे उदुःवाले, माःआन।
दो हँकू हाँय एचेरेकू होंबोरतेड, “पटिया रेमकेडखनमे सलाव जुवाः, माःआने कतावातेडमेःआ हाँयग होड़ इये हवे?”
तयोमरे ईसू सुदा हाँयग होड़ भगवानराः ओड़ाःरेय जुमावनेना। अरू ईसू हाँय एचेरेय कतातेड, “ञेलमे! आम नपाययना। अरू अहम कसूरगे। नाःआ अते बगरा तोनोंग इयाःआ गराह कटसिया आम एचेरे अहा होयाः।”
नाःआ अयूमकेडखन हँकू ईसू तेके गोजेय लगा दिरिकूनकू रेमतेरा। मनदो ईसू कलेकाल भगवानराः ओड़ाः अतेय बोसोर उडुंगयान।