29 “दबूपे अरू मी होड़पे ञेल। हाँय ईंग मड़ंगरेयिंग एचेतेरा हना जमाकूने कता उदुःगोतेडा। मसी हनाँय हवे जा?”
दो जमा होड़कू बयावनेनखनकू होंबोरतेड, “होनायाःकून करे, नाँय दो दाऊद राजारीग नइड़-बाँस होड़ हवे जा?”
दो हाँयग अइमी कतातेरा, “ईंग सुदीयतना, मसी, किरिसत माःआनले कतावायता, हाँय वेग लगा इदानिया। हाँय वेग हनन बेला अले जमालेःआय उदुःवालेता।”
हनते हाँयग अइमी आँयगराः गगरी अटूतेडखन सहर अगी कुदा सेनेडखन होड़कू एचेरेय कता उदुःगेःआ,
नाःआ अयूमतेडखन होड़कू सहर अते ईसू एचेरेकू वेजेडा।
समरिया छतरराः सुकार सहररिकुःआ होड़कू एचेरे हाँयग अइमी कतातेरा, “नाँय ईंग नुँहू वरीयिंग एचेकेरा हना जमाकूने कता उदुःगोतेडा।” नाःआ अयूमतेडखन हँकू अते मुरुक बगरा होड़कू ईसू एचेरेकू बिसवासतेरा।
मनदो नाँय नुँहू जमाकू मड़ंगरेय उदुःगेतना अरू तोनोंगीग हाँय एचेरे कहिसाः मेरकू कतायतना। मूक होड़कू सुदीगोतेडाकू जा ननाँय सतायरे मसी हवे, माःआन?
हनते हों मुरुक होड़कू हाँय एचेरेकू बिसवासतेरा अरूकू कताया, “मसी वेग मेला नाँयग होड़ अते बगरा बयाव जुवाः इयाःआ बुताकूने एचेयता जा?”
सुद बिरुवा अरू कनिया कतायता, “वेगमे।” अरू अयुमेता हाँय कताय, “वेगमे।” अरू ततंगतो होड़कू वेग लगा इदा अरू चाहाःताय हाँयग होड़ बेगर दामते जीवराः दाःए ञूय।