26 दो ईसू हाँय एचेरेय कतातेरा, “नुँहू आम सुदाय बुतुड़ुतना, हनाँय ईंग मसी हवे।”
हनते ईसू सेतावतेडकूखन चेलाकूतेन एचेरेय कतातेड, “अपे तोनोंगीग एचेरे ईंग बदीरे, माँय मसी हवे, माःआन अलोपे कताय।”
ईंग इनिंगराः आन-धानते ईंग चहाःतना हन इया ओरोयिंग एचे अवेतेरा जा? ईंग मयादार इदानिंगा अते गेरा मेडतेपे ञेलिंगता जा?
ईंगपे अयूम, तयोमरेकू दोहोनता हँकू मड़ंग जुवाःताकू अरू मड़ंगकू दोहोनता हँकू तयोम जुवाःताकू।”
हना कता होयाः अते मड़ंग ईंग अपे एचेरेयिंग उदुःगेतना, अरू हना होया जुवाः दो अपे बिसवासगेता ईंग हनाँय हवे माःआन।
अपे ईंगपे अयूम! ईंग हवे, माःआनिंग कतातेरा हना कता अपे मेरपे बिसवासगे दो कसूर अरू गारबारतेपे गोएग जुवाःता। हनालगा ईंग मड़ंगरे अपे एचेरेयिंग कतातेरा, कनासूर कसूररेपे गोएग एंडा जुवाःता।”
हनते ईसू कतातेड, “अपे मनुवारीग बेटात कुरूसरेपे देगगेय दो अपे सुदीगोडता हनाँय इनिंग हवे, माःआन अरू ईंग इनिंगते तोनोंगाः मेरिंग एचेयता। मनदो ईंगरीग अपांग भगवान चेडगींगता हनानाःयिंग कता उदुःता।