17 हनते हाँयग अइमी कतातेड, “ईंग बे हेरेलते इदानिंगा।” दो ईसू कतातेड, “आम बे हेरेलते इदानमेःआ माःआनमे कताकेरा, हनदो सताय हवे।
दो ईसू हाँय एचेरेय कतातेड, “दूमे! आम हेरेल नंडाम राः अगूगेय।”
मड़ंगरे आम पाँचगोटोंग मरदकूम हेरेल पुरावकेडकुःआ अरू नुँहू आम सुदा इदानिया हाँयग मरद आमरीग हेरेल ना लवे। हनालगा आम कताकेरा हना कता सनाताय हवे।”
“दबूपे अरू मी होड़पे ञेल। हाँय ईंग मड़ंगरेयिंग एचेतेरा हना जमाकूने कता उदुःगोतेडा। मसी हनाँय हवे जा?”
अपे सतपे कताकेरा। मनदो नाःआ कता होँपे उहियार ञवन, हँकुःआ होड़कू मेरकू बिसवासगाड। हनाते भगवान हना डइड़कून इयाय तपेग एंडागोतेडकू अरू अपे बिसवासकेरा अतेय तोल जोड़ावकेडपेःआ।