10 हनते ईसू कतातेड, “भगवान एमेयता हना बदीरे अरू आम एचेरे दाः ञूय लगाय असेयतना हाँयग होड़ बदीरेम सुदीकेः दो, आम ईंग एचेरेम असेकेःआ अरू आम लगा जीवराः दाःयिंग एमेवाकेमेःआ।”
अपे कसूर होड़कू इदानपे हों अँनपे लइंकू लगा नपाय नपाय जिनिसकूनपे एमेयता। दो अपे अते अगम नपाय अपेरीग सेरमो देसरीग अपांग एचेरे सुद बिरुवापे असेय दो, अपे लगा चिला लगा मेरेय एमेकेःआ?”
हँकू ईंग अरू ईंग अपांग मेरकू सुदीयतना। हनालगा हँकू अपे एचेरे नाःआ इयाकू एचेयता।
मिनीटोंग सताय भगवान अनम इदानमेःआ। दो आम अरू आम वारकिरिया हाँयग ईसू मसी, अलंग बना होड़कू सुदीलंगता, हनानाः हमा ओरो टुटीगनेना हना जीव।
“भगवान चउंदीसरिकुःआ होड़कू सुदा मुरुक दुलारकेडखन अनँयगरीग मिनीटोंग बेटाते एमेगोतेड, जेमहा हाँय एचेरेकू बिसवासगे हँकुःआ होड़कू अहाकू लायगुः, मनदो ओरो टुटीगनेना हना जीवकू पवाः।
मनदो ईंग एमेयता, हना दाः तोनोंगीग ञूय दो हाँय सगर सइट जूग वरी ततंगतो ओरोय दोहोनेना। सनातायरे, ईंग हाँयिंग एमेवाता, हना दाः हाँयराः इंदरीरे दाः सूती इया तू ञवनता अरू हना दाः हाँय ओरो टुटीगनेना हना जीव अगी गोःयायता।”
हनते ईसू हँकू एचेरेय कता उदुःतेरा, “जीवराः रुटी ईंग हवे। ईंग एचेरेय वेगता, हाँय कहियो रंगेगतो ओरोय दोहोनेना अरू ईंग एचेरेय बिसवासगेता हाँय, कहियो ततंगतो ओरोय दोहोनेना।
सेरमो देस अते उतरावकिया, हना जीवराः रुटी इनिंग हवे। तोनोंगीग नाःआ रुटीय जोम दो, हाँय कहियो ओरोय गोएगनेना। अरू चउंदीसरिकुःआ होड़कू जियाः लगायिंग एमेयता, हना रुटी ईंगराः मास हवे।”
दो परबू हाँय एचेरेय कतातेड, “रिमुःमे अरू सोएग ञावराः गलीरेम सेन। हंडा तरसूस सहररीग साहूल बदीरेम होंबरे। हाँय ईंग एचेरेय अरजीतना।
भगवान, अनँयगरीग मिनीटोंग निकता बेटात, गुजुः लगा ओरोयिंग जिमातिडिया, माःआन मेरेय ओंगोलगाड, मनदो अबू जमाकू लगाय जिमागोतेडीग। दो हाँय, आँयग बेटात सुदा अबू लगा जमा बरानाः चिला लगा मेरेय एमेकेःआ?
भगवान अपे ईसू मसी सुदाय मिनीकेडपेःआ अरू हाँय अगीते अबू कनहूनदारकू बड़ाँवकिया। अरू हाँयते अबू भगवानराः ओंगोलरे बेगर गारबार होड़कूबू बड़ाँवकिया अरू सुद होड़कू बड़ाँवकेडबूखने सडावकेडबुःआ।
अरू हँकू टयंगाब ततेरतेकू सेन मेला हँकू तयोम तयोम ओतोंग सेनेडा हना मीटोंग मरंग चटइन अते सेरमो देसराः दाः ञूय लगाय एमेवातेडकुःआ। अरू हना चटइन ईसू मसी दोहोना।
अबू ओरोबू ओंगोल तजाः अवेतेरा हना भगवान अबू लगाय एचेयकेरा अरू हना अते हाँयराः धनियाबाद होनोया ञवन।
अपे ईसू मसी एचेरेपे बिसवासकेड मेला भगवान आँयगराः मयाते अपेय सडावकेडपेःआ। अरू अपे अँननपे कुरनिसगे अते मेरपे सडावगना, मनदो भगवानराः दहिन हवे।
मी तुरहा भगवानराः मरसल अरू दहिनकू पवावनेना, अरू एटाःकू सुदा सुद बिरुवातेकू मिनीनेनखन तयोमतेकू कुदा जुवाःता हँकुःआ होड़कू बदीरे चेले माःआनबू कताय?
अबू नाःआ हों सुदीयतनाबू भगवानरीग बेटात चउंदीसरेय वेगकिया अरू हाँय अबू सताय भगवाने एचे सुदीगोतेडबुःआ। अबू हनाँयग सताय भगवान अरू आँयग बेटात ईसू मसी सुदाबू मिनीयना। हनाँय हवे सताय भगवान अरू हाँय अबू लगा ओरो टुटीगनेना हना जीवे एमेयता।
हनते हाँय ईंग एचेरेय कतातेरा, “नाःआ कता पुरावयना। ईंग अलपा अरू ओमेगा हवे। जमाकून ईंग अते रेःएनता अरू लुलिग जुवाःता। ईंग जमा ततंगतो होड़कू जीवराः दाः सूती अते, ञूय लगा बेगर दामतेयिंग एमेवाकूता।
सुद बिरुवा अरू कनिया कतायता, “वेगमे।” अरू अयुमेता हाँय कताय, “वेगमे।” अरू ततंगतो होड़कू वेग लगा इदा अरू चाहाःताय हाँयग होड़ बेगर दामते जीवराः दाःए ञूय।
गदीराः तलारे इदानिया हाँयग भेड़ा होन, हँकूरीग सरवाहाय दोहोनता। अरू जीव एमेता हना दाःराः सूती अगीय गोःयाकूता, अरू भगवान हँकूराः जमा मेड दाःए जोड अमिंगगेता।”