12 हनते ईसू हँकू एचेरेय कताया, “दबूपे नसतान गो।” हँकू सुनुदीगोतेडकू नाँय परबू हवे। मनदो, आम इये हवे माःआनकू होंबरे लगा हँकुःआ चेलाकू अते तोनोंगीग मेरकू डीड़गाड।
ईसू नाःआ इयाय कतातेड हना तयोमते तोनोंगीग मेरकू कता कुदा अवेगाड। अरू हना दिन वरीते तोनोंगीग हाँय एचेरे अरू सवालकून होंबोरगे लगा मेरकू डीड़गेःआ।
मनदो हँकुःआ चेलाकूतेन हना बड़रा मेरकू बुझाव अवेगन अरू हनारे हों हाँय एचेरे होंबरे लगाकू बोरा।
मनदो हँकुःआ चेलाकूतेन ईसू कतातेरा हना कता मेरकू बुझाव अवेगान। हना कता हँकू लगा ओकोत दोहोना अरू ईसू एचेरे होंबरे लगाकू बोरा।
हँकू ईंग एचेरे होंबरे लगाकू चहाःतना माःआन ईसू सुदीतेडखन हँकू एचेरेय कतातेरा, “ईंग कता उदुःकेरा, अरू गुनहोन बेला तयोमरे अपे ईंग ओरोपे ञेल अवेतिरिंगा, अरू हना देहोरते अपे ईंगपे ञेल अवेता, हना कता बदीरे अँननपे अपे चिला लगापे होंबोर होड़ेंगतना?
दो सिमोन पतरस डोंगारे देगनेनखन मी सव तिरपनगोटोंग मरंग मरंग हकूकू जालरे पेरेगतोय ओर उडुंगतेडकुःआ। नाःआमिन हकूकू दोहोना हों हना जाल मेर हिराःगान।
हँकू जोम उरियावनेन दो ईसू सिमोन पतरस एचेरेय होंबोरतेरा, “ने एहुनारीग बेटात सिमोन, आम नँकुःआ होड़कू अते ईंग बगराम दुलारगींगता जा?” दो हाँय ईसू एचेरेय कतातेड, “हाव परबू, आम सुदीयतना ईंग आमिंग दुलारतना।” दो ईसू कतातेड, “ईंगरिकुःआ भेड़ाकू सराव हड़ाःकूमे।”
हननमेला ईसूरिकुःआ चेलाकू कुदायान। हँकू ईसू मी होड़ अइमी सुदा बुतुड़ूत ञेलतिडिगखनकू बयावयान। मनदो चेलाकूतेन अते तोनोंगीग मेरकू होंबोरगाड, आम चिलाम चहाःतना सहे नाँय सुदा चिला लगाम बुतुड़ुतना, माःआन।
हाँय जमा होड़कू एचेरे मेरेय एचे ञेलगान मनदो भगवान सुनावतेडकुःआ हँकुःआ हिदइतियाकू एचेरेय एचे ञेलयान। हाँय जियाव रेमकिया हना तयोमते हाँय सुदाकू जोम-ञूया, हँनकुःआ होड़कू एचेरेय एचे ञेलयान।