4 दो पिलातूस बहरी उडुंगनेनखन एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कू एचेरे अरूय कताया, “ञेलेयपे, नाँयग होड़ एचेरे ईंग तोनोंगाः गारबार मेरिंग ञामगरा। हनलगा हाँय अपे एचेरे अरूयिंग उडुंग अगूगेयतना।”
पिलातूस गदीरे फड़ियावगे लगाय दुड़ुःआ हनमेला आँयगरीग अइमी हाँय एचेरे मीटोंग सरवने वारतेरा, “हाँयग सुधिया होड़राः जीवरे तोनोंगाः अलोम एचे। हाँय बदीरे ईंग मीटोंग सपनायिंग ञेलकेरा अरू हनाते नुँहू वरी ईंगराः जीव ओंगोल कुंभलाःतना।”
पिलातूस सुदीगोतेड, ईंग नाःआरे तोनोंगाः ओरोयिंग एचे अवेतेरा, अरू होड़कू तलारे हलो-गदउड़ी होयाःतना, माःआन। दो हाँय जमा होड़कू मड़ंगरे अनँयग तिःई अचंगनेनखने कताया, “नाँयग होड़ गुजुः दो, ईंगराः तोनोंग जिमा कोवानेःआ। जमा अँननपेराः हवे।”
“ईंग बेगर कसूर होड़ एचे साबतिरिगखनिंग कसूरकेरा।” मनदो हँकू कतातेड, “हनारे अले लगा तोनोंगाः मतलोब कोवानेःआ। हना दो अनम ञेल।”
मी सव सइना होड़कूरीग हातपात होड़ अरू ईसूकू अगुरातेरा हँकुःआ होड़कू ओत डोलोवतो अरू नाःआ जमाकून ञेलतेडखन मुनुरुककू बोरोयान अरूकू कतातेड, “सतायरे नाँय भगवानरीग बेटात दोहोना।”
हनते पिलातूस मरंग पुजउरीकू अरू एटाः होड़कू एचेरेय कताया, “नाँयग होड़ एचेरे ईंग तोनोंगाः गारबार मेरिंग ञाम अवेयतना।”
अलंग बना होड़लंग कसूरकेरा अरू हनाराः डंडलंग पवावकिया। नाँयग होड़ दो तोनोंगाः मेरेय कसूरगरा। हनते हों नाँयकू डंडियावगोतेडा।”
मी सव सइनाकूरीग हातपात होड़ हंडाय दोहोना। हाँय हंडा होयानेना हना जमा ञेलतेडखन भगवाने जागतेरा अरू ईसू बदीरेय कताया, “सनातायरे नाँयग होड़ बेगर कसूर होड़े दोहोना।”
दो पिलातूस गड़ही पेंदारेय बोलोयान अरू ईसू एचे राःतिरिगखने होंबोरतिरिया, “आम एहूदाकूरीग राजा हवे जा?”
दो पिलातूस होंबोरतेड, “सताय चिला हवे?” हनते हाँय एहूदा होड़कूरिकुःआ मूक होड़कू एचेरे बाहरी अरू सेनेडखने कताया, “हाँय एचेरे तोनोंगाः गारबार मेरिंग ञामगडा।
मरंग पुजउरीकू अरू हातपात होड़कू ईसूकू ञेला दो हँकू मुरुक सटीतेकू कताया, “नाँय कुरूसरेम एचे ठोंकावगेय, कुनुरूसरेम एचे ठोंकावगोडेय।” मनदो पिलातूस कतातेरा, “ईंग नाँय एचेरे कहिसाः कसूर मेरिंग ञामगडा। हनालगा अँननपे गोःकिडिगखन कुरूसरेपे ठोंकावगेय।”
मसी कहियो मेरेय कसूरगरा। मनदो भगवान अनँयगराः ओंगोलरे अबू बेगर गारबार होड़कू बड़ाँवबू लगा, हाँयग मसी कसूर होड़े बड़ाँवतिरिया।
इनीसू हमा अबू जुकूर मरंग मूक पुजउरी। हाँय सुद अरू बेगर गारबार अरू बेगर कसूरीग इदानिया। नुँहू हाँय सेरमो देसरे मुरुक मान मरजइत सुदा इदानिया।
मनदो बेगर गारबार अरू बेगर कसूरते इदानिया हाँयग भेड़ा होन ईसू मसीराः मुरुक किमइताः बलंगीते भगवान अपेय सडावकेडपेःआ।
“हाँय तोनोंगाः मेरेय कसूरगाड, अरू हाँय एचेरे तोनोंगाः अडिग ओंगोल मेर दोहोगान।”
भगवानराः ओंगोलरे अबू बेगर गारबार होड़कूय बड़ाँवबू लगा, बेगर गारबारीग इनीसू मसी मिनी जूदा अबू जमा कसूर होड़कू लगा, कटसिया सहावतेडखने गोएगनेना। हाँय देनेह देहरेय गोएगनेना मनदो भगवान हाँयराः बिरुवाय जियाव रेमगोतेडा।
अपे सुदीयतना ईसू मसी अबूराः कसूर चलाःगे लगा नाःआ चउंदीसरेय वेजेडा अरू हाँय एचेरे तोनोंगाः कसूर कोवानेःआ।