14 हाँय ईंग अतेय अयूमगेता हना कताकून अपे उदुःवाडखन ईंगे मान मरजइतता।
अनँयग जीवरे ईंगराः कता दोहोकेडखने मनेवाता हाँय ईंगे अलार-दुलारता। ईंगे अलार-दुलारता हाँय ईंग अपांग हों हाँये अलार दुलारता। ईंग हों हाँयिंग अलार-दुलारता अरू ईंग इनिंग बदीरे हाँयिंग उदुःवाता।”
मनदो संघरादार, ईंग अपांग अगीते अपे एचेरेयिंग वारेयता, हाँय अपे एचेरेय वेग मेला ईंग बदीरेय कता उदुःगेता। हाँय भगवान अगीतेय वेगता हान सतायराः बिरुवा हवे।
हाँय एचेरेकू बिसवासगेता हँकुःआ होड़कू लगा भगवान एमेयता हाँयग सुद बिरुवाराः बदीरेय कताया। हना बेला वरी भगवान अते ईसू मरंग मान मरजइत अरीने पवाः। हनालगा बिसवासतेराकू हँकुःआ होड़कू लगा सुद बिरुवा अरीने ओवाकुःआ।
हनालगा ईंग कतायतना, सुद बिरुवाराः अगुवाइतेय सलाःता हाँयग होड़, ईसू सती-सरापतो इदानिया माःआन मेरेय कतायता। सुद बिरुवा तोनोंगीग मेर अगुवाइवाय दो हाँय, ईसू, परबू हवे, माःआन ओरोय कता अवेतेरा।
भगवान कतातेरा, “अंदरा अते मरसल विड़चेड़,” अरू हनाँय अनँयगराः मरसल अबू जीवरे विड़चेड़तेरा, जेमहा भगवान तुमिन मरंग इदानिया हना कता परबू ईसू मसीतेबू सुदी अवेय।
मनदो अबू ईसू मसी एचेरे बिसवासकेडखन भगवानराः ओंगोलरे बेगर गारबार होड़कू बड़ाँः लगा सुद बिरुवाराः संघराते मिनी जीवतेबू अनसरागोड ञवनतना।
अपे हाँय एचेरेपे बिसवासकेरा, हनालगा हाँय अपे लगा मुरुक किमइतीग हवे। मनदो हाँय एचेरे मेरकू बिसवासगेता, हँकुःआ होड़कू लगा हाँय नाःआ इया इदानिया; ओड़ाः तुला मिसतिरीकू ओरो बड़ाँवनेना, माःआनतेकू चलाः एंडातेरा, हनानाः दिरि जमा दिरिकून अते ननपाय दिरि होयानेना।
भगवानराः हुकुम ननानाः हवे। भगवानरीग बेटात ईसू मसी एचेरे अबू बिसवासगे लगा इदा। अरू ईसू मसी अबू एचेरेय हुकुमकेरा हनन इया एटाः होड़कू सुदा अलार-दुलारते दोहोन लगा इदा।
अबू नाःआ हों सुदीयतनाबू भगवानरीग बेटात चउंदीसरेय वेगकिया अरू हाँय अबू सताय भगवाने एचे सुदीगोतेडबुःआ। अबू हनाँयग सताय भगवान अरू आँयग बेटात ईसू मसी सुदाबू मिनीयना। हनाँय हवे सताय भगवान अरू हाँय अबू लगा ओरो टुटीगनेना हना जीवे एमेयता।
भगवानरीग बेटात ईसू मसी चउंदीसरे दाः अरू बलंगीतेय वेजेडा। दो हाँय दाःरे बतिसमा एकला मेरेय गोःगाड, मनदो हाँय आँयग बलंगी हों तूःकेडखने गोएगनेना। सताय हवे हान भगवानराः सुद बिरुवा नाःआ कताराः हिदइते एमेयतना।
हनते ईंग हाँय जाग लगा हाँयराः काट कुटीरेयिंग तबेरनेना। मनदो हाँय ईंग एचेरेय कतातेड, “नाःआ इया अलोम एचेय। आम अरू एटाः बिसवासी होड़कू इया, ईंग हों ईसूरीग सेवकिया हवे। आम इया ईंग हों ईसूराः हिदइतिंग उदुःता। अरू भगवानराः बड़रा कता होड़कू हों ईसूराः हिदइतकू उदुःता। हनालगा भनगवानमे जाग।”