13 मनदो सतायराः बिरुवा वेग दो अपे जमा बरानाः सताय दूरे उदुःवापेता। हाँय अनँयग ओंगोलते ओरोय कतातेरा। मनदो हाँय अयुमेता हनानाःए कता उदुःगेता अरू दरवाःआ हना कताकून होंय कता उदुःगोडता।
ईंग इनिंग ओंगोलते मेरिंग कतागरा, मनदो ईंग चिला कता इदा अरू करा इयायिंग कताय, हना ईंगे वारकेरा हाँयग ईंग अपांग, ईंगे हुकुमवारा।
हान सतायराः बिरुवा हवे। चउंदीसरिकुःआ होड़कू हान मेरकू ञेल अवेयता अरू मेरकू सुदी अवेयता। हनालगा हँकू हाँयराः कता मेरकू मनेवाता। मनदो हाँय अपे सुदा इदानिया अरू हाँय अपे सुदाय दोनोहोगोड ञवनता। हनालगा अपे हाँयपे सुदीयता।
मनदो भगवान ईंगराः ञावते संघरादार इदानिया हाँयग सुद बिरुवा अपे एचेरेय वारेयता। अरू हाँयग सुद बिरुवा जमा कताकूने चेडपेता अरू ईंग अपे एचेरेयिंग कता उदुःतेरा हना जमाकूने एचे उहियार अगूपेता।
दो ईसू कतातेड, “दूर, सताय अरू जीव इनिंग हवे। ईंग अड़ाःकेडखन ईंग अपांग भगवान एचेरे तोनोंगीग ओरोय सेने अवेनेना।
मनदो संघरादार, ईंग अपांग अगीते अपे एचेरेयिंग वारेयता, हाँय अपे एचेरेय वेग मेला ईंग बदीरेय कता उदुःगेता। हाँय भगवान अगीतेय वेगता हान सतायराः बिरुवा हवे।
अपे एचेरे ईंगके अरू मुरुक बड़रा ककाता इदा। मनदो नुँहू हना कता अपे ओरोपे ओंगोल बुझाव अवेनेना।
हाँय अयूमकेरा अरूय ञेलतेरा हना कता बदीरेय कता उदुःगेतना। मनदो तोनोंगीग हाँयराः कता मनाः लगा मेरकू चहाःता।
ईंग अपांग एचेरेयिंग ञेलतेरा, हनानाःयिंग कतायतना अरू अपे अपेरीग अपांग एचेरेपे ञेलतेरा, हनानाःपे एचेता।”
हँकू अते मी होड़राः ञाव दोहोना अगबूस। हाँय जमाकू तलारे चड़ाँनेनखन सुद बिरुवा एचे कता इयाय कता उदुःतेरा, “जमा चउंदीसरे कतकाल होयाःता।” (अरू हना कतकाल मरंग राजा कलाउदियूस राइजगेःआ हनमेला होयानेना।)
मनदो ईंग नाःआ कतायिंग सुदीयतना जमा सहरकूनरे ईंग लगा कटसिया होयाःता अरू जेहेलरे ईंगकू सींगगोडता माःआन सुद बिरुवा सेतावकिरिंगा।
ने पउलूस, अहम बोर। आम कइसर मरंग राजाराः मड़ंगरे फड़ियाव लगा चनाँड़न इदा। आम सुदाकू सलाःतना, हँकुःआ जमा होड़कू भगवान आमे जिमावारा, माःआन।
हँकुःआ होड़कू बेलूर बेलूर एचेय लगाकू मंजूरवाता अरू सताय सरवन ओरोकू बिसवासतेरा, जेमहा हँकू भगवानते डंडकू पनावाः।
तोनोंग इया तोनोंगीग होड़ अपे अहाय अडिग अवेपे। होड़कू भगवान बदीरेकू अगड़-बगड़गोडता अरू कसूर रबूद होड़ अरीने एचे ञिलुः हना वरी, हना दिन ओरो होयानेना।
ने अजी बोपोहकूतिंग, भगवान मड़ंग जूगरे अबूरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू एचेरे आँयग बड़रा कता होड़कूते एटाः एटाः बेलारे एटाः एटाः इयाय बड़रा ञवना,
मनदो ईसू मसी सुद बिरुवाय ओवाडपेःआ अरू नाःआते अपे जमा सताय कतापे सुदीयतना।
मनदो अपे लगा भगवान सुद बिरुवाय एमेकेरा। दो तोनोंगीग एटाः होड़ अपे चेडपे लगा कोवानेःआ। सुद बिनिरुवा अपे जमा कताकून एचे सुदीपेता अरू हाँय उदुःवापेता हना कता लबरा ना लवे, मनदो सनाताय हवे। सुद बिरुवा अपेय चेडकेरा हनन इया मसी सुदापे सनालावगोड ञवन।
अबू दो भगवानरिकुःआ होड़कू हवे अरू भगवानकू सुदीता हँकुःआ होड़कू अबूराः कताकू मनाःता। मनदो भगवान मेरकू सुदीता हँकुःआ होड़कू अबूराः कता मेरकू मनाःता। ननन अते सुदीगोडताबू इये इयेकू भगवानराः सुद बिरुवा अते सताय बड़राकू चेडकिया अरू इये इयेकू कलउ अते लबरा बड़राकू चेडकिया, माःआन।
भगवानरीग बेटात ईसू मसी चउंदीसरे दाः अरू बलंगीतेय वेजेडा। दो हाँय दाःरे बतिसमा एकला मेरेय गोःगाड, मनदो हाँय आँयग बलंगी हों तूःकेडखने गोएगनेना। सताय हवे हान भगवानराः सुद बिरुवा नाःआ कताराः हिदइते एमेयतना।
ईसू मसी बदीराः उदुःतो कताकून, भगवान ईसू मसी एचेरेय जिमातेरा, जेमहा हाँय अनँयगरिकुःआ सेवकियाकू हलीते होनोयाः लगा इदा हना कताकूने उदुः अवे। ईंग एहुना, ईसू मसीरीग सेवकिया होड़ हवे। अरू हाँय सेरमो देसरीग बराहील वारतेडखन नाःआ कताकून ईंग एचेरेय एचे उदुःवातेरिंगा।
“दो हनालगा, आम ञेलकेरा हना, अरू नाःआ बेलारे होयाःतना हना, अरू होयाः लगा इदा, हनाम ओजाः दोहो।