20 अपे ईंगपे अयूम! ईंग वारेयता हाँयग होड़ तोनोंगीग मनेवायता, दो हाँय ईंगे मनेवाता अरू ईंगे मनेवाता हाँय, ईंगे वारकेरा हाँये मनेवाता।”
हनमेला मरंग राजा कता कुदायता, अपे ईंगपे अयूम। अपे ईंगरिकुःआ तोनोंगीग हुडिंगीग अजी बोपोहकू सुदा जे हों सकालाःपे एचेकेरा हना ईंग लगापे एचेकेरा।
“तोनोंगीग होड़ नाँयग लँइग इया तोनोंगीगे नेत-नेवारगेय दो, हाँय ईंगे नेत-नेवारता। ईंगे नेत-नेवारता, हाँय ईंग एकला कोवान मनदो ईंगे वारकेरा हाँयग भगवान होंय नेत-नेवारता।”
हनते ईसू चेलाकू एचेरेय कताया, “अपेराः बड़राकू मनाःता हँकू ईंगराः बड़रा होंकू मनाःता अरू अपेराः बड़रा मेरकू मनाःता हँकू ईंगराः बड़रा मेरकू मनाःता। अरू ईंगकू आड-बेकारवाता हँकू ईंगे वारकेरा हाँयकू आड-बेकारवाता।”
हनते ईसू हँकू एचेरेय कताया, “तोनोंगीग होड़ ईंगराः ञावते नाँयग लँइगे नेत-नेवार दो, हाँय ईंगे नेत-नेवारता। ईंगे नेत-नेवारता, हाँय ईंगे वारकेरा हाँयग भगवाने नेत-नेवारता। अपे अते इये अनँयग आँयग हुडिंगे ओंगलुःता, हनाँय जमाकू अते मरंग इदानिया।”
ईंग अलपाहानेन मेला अपे लगा बोझा इयायिंग दोहोना। हनते हों अपे ईंग हुडिंग मेरपे ओंगोलवागडिंग अरू मेरपे एरंगवागडिंगा। मनदो अपे ईंग भगवानरीग बराहील सहे इनीसू मसी इया ईंगपे नेत-नेवारतिरिंगा।
दो अपे ईसू मसी, परबू माःआनपे मनेवाडिया, हनन इया हाँयराः कता मनाः घड़ीनपे सलाव ञवन।
हनालगा तोनोंगीग होड़ नाःआ कताय आड-बेकारवा दो, हाँय होड़कूराः कता मेरेय आड-बेकारवाता, मनदो अबू लगा आँयगराः सुद बिरुवाय एमेयता हनाँयग भगवाने आड-बेकारवाता।