19 हना कता होयाः अते मड़ंग ईंग अपे एचेरेयिंग उदुःगेतना, अरू हना होया जुवाः दो अपे बिसवासगेता ईंग हनाँय हवे माःआन।
“वेग लगाय दोहोना हाँय अनम हवे जा? अले एटाः होड़ लगा ततंगी इदा जा?”
अयुमेपे! नाःआ जमाकून होयाः अते मड़ंगरे अपे एचेरेयिंग उदुःगेतना।
हनमेला अपे ईंगरिकुःआ हिदइतदारकू बड़ाँः लगा दाव होयाःता।
बतिसमा एमे होड़ एहुना हाँय बदीरेय कतातेरा, ननाँयग होड़ बदीरे मड़ंगरेयिंग कता उदुःतेरा, ईंग तयोमतेय वेगता हाँय, ईंग अते मनाड़ंग वरीते इदानिया। हनालगा हाँय ईंग अते अगम मान मरजइतगेयीग इदानिया।
नाःआ कताकून होया जुवाःतान मेला अपे बिसवासगे लगा हना कताकून होनोयाः अते मड़ंग अपे एचेरेयिंग कताकेरा।
नाःआ जमा होनोयाः बेला अपे उहियार अगूय लगा अपे एचेरे नाःआ कतायिंग कता उदुःकेरा। ईंग अपे सुदायिंग दोनोहोना। हनालगा मड़ंगरे नाःआ कता ईंग अपे एचेरे मेरिंग कतागाड।
दो ईसू हाँय एचेरेय कतातेरा, “नुँहू आम सुदाय बुतुड़ुतना, हनाँय ईंग मसी हवे।”
हनते ईसू कतातेड, “अपे मनुवारीग बेटात कुरूसरेपे देगगेय दो अपे सुदीगोडता हनाँय इनिंग हवे, माःआन अरू ईंग इनिंगते तोनोंगाः मेरिंग एचेयता। मनदो ईंगरीग अपांग भगवान चेडगींगता हनानाःयिंग कता उदुःता।
हनते ईसू कतातेड, “अयुमेपे! इबराहीम जनमावगुः अते मनाड़ंग वरीते ईंग इदानिंगा।”