13 अपे ईंग गुरुजी अरू परबू माःआनपे कतावायिंगता अरू ईंग हनाँय हवे। हनलगा अपे सनातायपे कतायता।
मनुवारीग बेटा अनँयग एचे सेवान लगा मेरेय वेगगना। मनदो हाँय जमा होड़कूय सेवा लगा अरू अनँयग जीव एमे अटूकेडखन होड़कू सडावकू लगाय वेगकिया। हनन इया अपे हों एटाःकूपे सेवाकू।”
दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “आम सतायमे कताकेरा। आम नाःआ इयाम एचेय दो ओरो टुटीगनेना हना जीवमे पवाःता।”
ईंग ईसूरीग चेला हवे, माःआन अपे कतनता, मनदो ईंगराः बड़रा मेरपे मनाःता दो चिला लगा परबू परबू, माःआन ईंगपे राःतना?
दो सिमोन कतातेड, “ईंग ओंगोलरे, बगराय गोःतेरा हनाँयग होड़, बगरा सेटे दुलारता।” दो ईसू कताया, “आम सतायमे कतायतना।”
(नाँयग मरियम मड़ंगरे परबूराः काटरे नपाय महका हना सुनुम तीलाःतिडिगखन अनँयग ऊबतेय जोडतेरा।)
नाःआ कतावाडखन मारता कुदा सेनेडा अरू हाँयरीग मेसेत मरियम एकला राःतिडिगखने कताया, “गुरुजी वेगकिया अरू आमे राःतना।”
दो हाँयग लाजररिकिनाः मेमेसकिनतेन ईसू एचेरेकिन सरवनतेरा, “ने परबू, आम दुलारगेयता हाँय, बेमारीरे इदानिया।”
हनालगा ईंग कतायतना, सुद बिरुवाराः अगुवाइतेय सलाःता हाँयग होड़, ईसू सती-सरापतो इदानिया माःआन मेरेय कतायता। सुद बिरुवा तोनोंगीग मेर अगुवाइवाय दो हाँय, ईसू, परबू हवे, माःआन ओरोय कता अवेतेरा।
अबू लगा मिनीटोंग भगवान इदा अरू हनाँय हवे अबूरीग अपांग। हाँय जमाकूने तुलाकेरा अरू अबू हाँय लगाबू जियाःता। अरू अबू लगा मिनीटोंग परबू इदा। हनाँय हवे ईसू मसी। हाँय जमाकूने तुलाकेरा अरू हनाँयते अबू जीयत इदानबुःआ।
ने मालिककू, अपे हों सेवकियाकू सुदा हनन इया नपायतेपे एचे हड़ाःगे। अपे सुदीयतना, हँकू लगा अरू अपे लगा सेरमो देसरे मिनीटोंग मालिक इदानिया अरू हाँय एचेरे तोनोंग इयाःआ पाचपटी कोवानेःआ। हनालगा ने मालिककू, अपे अपेरिकुःआ सेवकियाकू अहापे हुटाःकू।
हँकू इनीसू मसी, परबू हवे माःआनकू कबुलाःता जेमहा अपांग भगवानराः मान मरजइत होयाः।
हाव, परबू ईसू मसी नपायते सुदीगेय लगायिंग चहाःतना अरू हाँयिंग सुदी, ईंग लगा जमालेःआते मनइद कता हवे। ननानाः लगा मड़ंगरे ईंग लगा नफा दोहोना, हनानाः कताकून सदाःआ इदा माःआन ओंगोलतेडखनिंग अड़ाःगोतेडा। अरू ईसू ईंग पवाः लगा अरू हाँय सुदा मिनी जुवाः लगा हना जमाकून खरसी हवे माःआनिंग ओंगलेतना।
आम बिसवासगेतना जा भगवान मिनीटोंग इदानिया? नपाय। हना कता भूतकू हों बिसवासगेतना अरू एकलाः घड़ीनकू बोरता, माःआन।