12 दो ईसू जमाकूराः काटे बुहालतेडखन आँयगराः सोनहे तुसिंगतेडखने दुड़ुःयान। अरू हाँय हँकू एचेरेय कताया, “अपे सुसुदीतनापे जा ईंग चिलायिंग एचेकेरा?
अरू ईसू हँकूय होंबोरतेड, “अपे नाःआ जमा कताकूनपे बुझाःतना जा?” दो चेलाकूतेन कतातेड, “हाव, अले बुझाःतनाले।”
दो ईसू अरूय कताया, “अपे नाःआ कहड़ीराः मतलोब मेरपे बुझाःतना जा? नाःआ मेरपे बुझाः होले करा उड़ी अपे एटाः कहड़ीकूनपे बुझाः?”
नँकिन बना होड़ते मरंगीग इये हवे, जोजोम लगाय दुड़ुःकिया हाँय जा जउःए पोरसातना, हाँय? जोम लगाय दुड़ुःकिया हनाँय हवे मरंगीग होड़। मनदो ईंग अपे एचेरे सेवकिया होड़ इया इदानिंगा।
जोजोम अते रेमकियानखन आँयगराः सेरमोय तुसिंगतेरा हना अंगा तोलेगवातेडखन साफी मयांगरेय तोलतेरा।
ईसू कतातेड, “ईंग एचेयतना हना नुँहू आम ओरोम सुदीतेरा, मनदो तयोमरे नाःआम सुदीगोडता।”