50 ईंग कता उदुःगे लगा इदा हना सरवन ईंग एचेरे अपांग कताकेरा अरू हनन इया ईंग कता उदुःगेता। हनालगा ईंग सुदीयतना हाँयराः हुकुमकून ओरो टुटीगनेना हना जीव अगी गोःकूता।”
मिनीटोंग सताय भगवान अनम इदानमेःआ। दो आम अरू आम वारकिरिया हाँयग ईसू मसी, अलंग बना होड़कू सुदीलंगता, हनानाः हमा ओरो टुटीगनेना हना जीव।
मनदो ईसू, भगवानरीग बेटात, मसी हवे माःआन अपे बिसवासगोड ञवन घड़ीन हाँयराः ञावते जीवपे पवाः लगा नाःआ जमा कताकून ओजाःतो इदा।
दो ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम! बेटात अनँयग आँयते तोनोंगाः ओरोय एचे अवेतेरा। मनदो हाँय अपात एचेतेय ञेलता हनानाः एकला हाँय एचेयता। अपात एचेयता, हनन इया बेटात होंय एचेयता।
भगवानराः सुद बिरुवा जीवे एमेता, मनदो मनुवाकू अते कहिसाः मेर होयाःता। ईंग कतातेरा हना सरवन भगवानराः सुद बिरुवा अगीतेयिंग कतातेरा अरू हनानाः कता अपे लगा जीव एमेयता।”
दो सिमोन पतरस कता कुदातेरा, “ने परबू, अले इये एचेरेले सेन? ओरो टुटीगनेना हना जीवराः सरवन दो अनम एचेरे इदा।
हनते ईसू कतातेड, “अपे मनुवारीग बेटात कुरूसरेपे देगगेय दो अपे सुदीगोडता हनाँय इनिंग हवे, माःआन अरू ईंग इनिंगते तोनोंगाः मेरिंग एचेयता। मनदो ईंगरीग अपांग भगवान चेडगींगता हनानाःयिंग कता उदुःता।
हनारे हों ईसू मसी ईंग मयावाडखन ईंग मुरुके सहावकिरिंगा, जेमहा ओरो टुटीगनेना हना जीव लगा हाँय एचेरेकू बिसवासगेता हँकुःआ होड़कू लगा ईंग मीटोंग चिनहा इयायिंग दोहोन।
अरू ननानाः ओरो टुटीगनेना जीव एमे लगा भगवान अबूय जबानवारा।
अबू नाःआ हों सुदीयतनाबू भगवानरीग बेटात चउंदीसरेय वेगकिया अरू हाँय अबू सताय भगवाने एचे सुदीगोतेडबुःआ। अबू हनाँयग सताय भगवान अरू आँयग बेटात ईसू मसी सुदाबू मिनीयना। हनाँय हवे सताय भगवान अरू हाँय अबू लगा ओरो टुटीगनेना हना जीवे एमेयता।