42 हनारे हों मूक होड़कू अते मुरुक बगरा होड़कू ईसू एचेरेकू बिसवासतेरा। मनदो हँकू, फरीसी होड़कू अले अरजी ओड़ाः अते उडुंगगोडलेताकू, माःआनकू बोरा। हनालगा हँकू अँकूराः बिसवास बदीरे मेरकू कता उदुःगाड।
हनते ईसू अरूय कताया, “अपे ईंगपे अयूम! तोनोंगीग होड़, होड़कू मड़ंगरे ईंगे मान मरजइत दो, ईंग हों सेरमो देसरीग अपांग भगवान मड़ंगरे हाँयग होड़िंग मान मरजइतगेयता।
हनते ईसू कताया, “ईंग बड़रापे अयूम। तोनोंगीग होड़ एटाःकू मड़ंगरे ईंगे मान मरजइतता दो मनुवारीग बेटात हों भगवानरिकुःआ सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू मड़ंगरे हाँये मान मरजइतता।
हनते पिलातूस मरंग पुजउरीकू अरू हातपात होड़कू अरू एटाः होड़कू राः जुमावतेडखने कतातेरा,
मनुवारीग बेटात बदीरे होड़कू अपेकू हिनइस-बिनइसवापेता, अरूकू उडुंग एंडागोडपेता, लंदा एरंगवापेताकू अरू बेलूरकू कतावापेता दो, अपेराः जीव-जहन भगवान भलावाडखने नपायगेता।
हना तयोमरे मरियम सुदाकू वेजेडा हँकुःआ एहूदाकू अते मुरुक होड़कू ईसू एचेतेरा हना बुता ञेलतेडखन हाँय एचेरेकू बिसवासतेरा।
लाजर जियाव रेमनेना हना ओजाहते मुरुक एहूदाकू अँकूरिकुःआ मूक होड़कूराः चेडतो अड़ाःतेडखन ईसू एचेरेकू बिसवासगेःआ।
हँकू अपे अरजी ओड़ाःकून अतेकू उडुंग एंडागोडपेता। मी बेला निचकाःतना अरू हनमेला हँकू अपेकू ञेड एंडागोडपेता अरूकू ओंगलेता, अले भगवानराः सेवाले सेवातना, माःआन।
अरमतिया सहररीग उसूप ञावीग मी होड़ होड़ दोहोना। हाँय हों ईसूरीग चेलाय दोहोना। मनदो एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कूराः बोरते हना कता हाँय ओकोतेरा। दो हाँय पिलातूस एचेरे ईसूराः मुरदा गोःगे लगाय असेतेरा। हनते पिलातूस मुरदा गोःया लगाय एमेवागोतेडीग।
दो हाँय मी दिन, रइत मेला ईसू एचेरे सेनेडखने कताया, “ने गुरुजी, भगवान आम सुदा मेरेय दोहोकुः दो, आम एचेयता हना बयाव जुवाः इयाःआ बुता तोनोंगीग ओरोय एचे अवेतेरा। हनालगा अले सुसुदीतना आम भगवान अगीते अले चेडले लगाम वेगकिया।”
मनदो एहूदा मूक होड़कूराः बोतोरते तोनोंगीग होड़ हाँय बदीरे हुमइसके मेरकू बड़राःआ।
हनते हों मुरुक होड़कू हाँय एचेरेकू बिसवासतेरा अरूकू कताया, “मसी वेग मेला नाँयग होड़ अते बगरा बयाव जुवाः इयाःआ बुताकूने एचेयता जा?”
तोनोंगीग होड़ ईसू, मसी हवे माःआने मनेवाया दो, हाँयग होड़ अरजी ओड़ाः अते हिगार एंडाय लगा एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कू मी रायरेकू दोहोना। हनालगा हाँयग होड़रिकिनाः एंगात अपात एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कूराः बोतोरतेकिन कतातेरा, नाँय लँइग कोवाया। हनालगा अपे अनँयग एचेरेपे होंबरे, माःआन।
हँकू हाँय एचेरेकू कतातेड, “आम दो जनमावनेन वरीते कसूर होड़ इदानमेःआ। अरू नुँहू अलेम चेडतना जा?” हनते हँकू हाँय अरजी ओड़ाः अते हिगारतिरीगखनकू एकला एंडागोतेडीग।
अरू हँकू हना ततेर अते सेन मेला बहालनेनखनकू कता होड़ेंगा, ईसू लगा कटसिया ससहाव लगा भगवान अबूय सुनावकेरा, माःआन।
मी होड़ अनँयग जीवरे बिसवासकेडखन भगवानराः ओंगोलरे फड़ियावतो होड़े बड़ाँव जुवाःता अरू हाँय कबुलाः घड़ीने सडाव जुवाःता।
तोनोंगीग होड़ एटाःकू एचेरेय कतायता, ईसू भगवानरीग बेटात हवे, माःआन दो हाँय जीवरे भगवान दोहोनता अरू हाँय हों भगवान सुदाय मिनी जुवाःता।
ईसू मसी नाःआ चउंदीसरे होड़कूराः सुरइत मुरइतरेय वेगकिया, माःआने कतायता हनाँयग होड़ भगवानरीग होड़ हवे अरू नानाः कतातेपे सुदी अवेयता हाँय एचेरे भगवानराः सुद बिरुवा इदा।