27 दो हाँय कतातेड, “हाव परबू, ईंग बिसवासगेतना, चउंदीसरे वेग लगाय दोहोना हाँयग भगवानरीग बेटात, मसी अनम हवे।”
“वेग लगाय दोहोना हाँय अनम हवे जा? अले एटाः होड़ लगा ततंगी इदा जा?”
दो सिमोन पतरस कता कुदातेरा, “आम मसी हवे, जीयत इदानिया हाँयग भगवानरीग बेटात हवे।”
हनते ईसू सेतावतेडकूखन चेलाकूतेन एचेरेय कतातेड, “अपे तोनोंगीग एचेरे ईंग बदीरे, माँय मसी हवे, माःआन अलोपे कताय।”
तिसिंग दाऊदराः सहर बेतलहेमरे, अपे लगा मी होड़ सडावदार जनमावकिया। अरू हनाँय हवे, परबू मसी।
नतनएल कतातेरा, “ने गुरुजी, आम भगवानरीग बेटा अरू इसराएल जइत होड़कूरीग राजा हवे।”
हनते हँकुःआ होड़कू हाँयग अइमी एचेरेकू कतातेरा, “आम अले एचेरेम कतातेरा हना एकलाते मेरले बिसवासगेतना। नुँहू अले अँननले अयूमतेरा अरू अँननले सुदीगोतेडा, सतायतोरे नाँयग होड़ चउंदीसरिकुःआ होड़कूरीग सडावदार हवे, माःआन।”
ईसूराः बयाव जुवाः इयाःआ नाःआ बुता होड़कू ञेलतेडखनकू कताया, “सतायरे नाँयग होड़ चउंदीसरे वेग लगाय दोहोना हाँयग भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ हवे।”
अले आम एचेरे बिसवासकेडखनले सुदीगोतेडा भगवानरीग सुद होड़ अनम हवे, माःआन।”
दो हँकिन सेनेन सेन दूररे हना संडक कुटीरे दाः दोहोना। दो हाँयग मरंग हातपात होड़ कतातेरा, “ञेलमे नंडा दाः इदा। ईंग बतिसमा एमे अते तोनोंग टटी-बेड़ा इदा जा?”
[दो पिलिप कतातेरा, “आम जमा जीवतेम बिसवासगेतना दो बतिसमायिंग एमेवामता।” दो हाँय कता कुदातेरा, “हाव, ईंग बिसवासगेतना ईसू मसी भगवानरीग बेटात हवे, माःआन।”]
ईसू, मसी हवे माःआने बिसवासगेयता हाँयग होड़ भगवानरीग लँइग हवे। अरू हाँयरीग अपात सुदाय अलार-दुलारता हाँय आँयग अपातरिकुःआ लइंकू होंय अलार-दुलारकूता।
अबू नाःआ हों सुदीयतनाबू भगवानरीग बेटात चउंदीसरेय वेगकिया अरू हाँय अबू सताय भगवाने एचे सुदीगोतेडबुःआ। अबू हनाँयग सताय भगवान अरू आँयग बेटात ईसू मसी सुदाबू मिनीयना। हनाँय हवे सताय भगवान अरू हाँय अबू लगा ओरो टुटीगनेना हना जीवे एमेयता।