14 हनते ईसू हँकू एचेरेय कनाताबाःगोतेड, “लाजर गोएगयनाय।
नाःआ कता ईसू मी सुटीय कतागोतेडा। दो पतरस ईसू एटाः अगीय गोःयाडीग अरू डंटावगेय लगाय बुँहड़ीगोतेड।
हनमेला एहूदाकू हाँय चँड़ा रेडतिडिगखनकू होंबरेया, “अलेराः जीव तुमिनमे बार बंटागेता? आम मसी हवे दो अले एचेरेम कता उदुःबाःगोड।”
लाजर गोएगयनाय माःआन ईसू कताया, मनदो चेलाकू हाँय अपीगतनाय माःआनकू ओंगोलतेरा।
ईंग हंडा मड़ंगरे मेरिंग दोहोगान। हनालगा अपे बदीरे ईंग बहाल इदानिंगा। अरू नुँहू अपेराः बिसवास बड़ियाड़ जुवाः लगा हंडा मीटोंग दावपे पवाःता। दो अबू हाँय एचेरेबू सेन।”
नुँहू वरी ईंग अउल-तउल कतायिंग कताकेरा। मनदो ईंग अपे एचेरे अउल-तउल कता ओरोयिंग कतातेरा अरू ईंग अपांग बदीरे मीसुटीयिंग कता उदुःवापेता हना बेला निचकाःतना।
दो चेलाकूतेन हाँय एचेरेकू कतातेड, “अहाँ! नुँहू दो आम बेगर अउल-तउलते मीसुटीम कतागोतेडा।