6 ईसू हंडाकू दोहोना हँकुःआ होड़कू एचेरे नाःआ अउल-तउल कहड़ीय कतातेरा। मनदो हँकू हाँयराः कताकूनराः मतलोब मेरकू बुझाव अवेगान।
नाःआ जमा कहड़ीकून ईसू अउल-तउलते होड़कू एचेरेय कता उदुःगेःआ,
अरू ईसू हँकूय होंबोरतेड, “अपे नाःआ जमा कताकूनपे बुझाःतना जा?” दो चेलाकूतेन कतातेड, “हाव, अले बुझाःतनाले।”
अरू हाँय बे कहड़ीरे हँकू एचेरे तोनोंग मेरेय कतागाड, मनदो आँयगरिकुःआ चेलाकू एचेरे नाःआ जमा कहड़ीकूनराः मतलोबे एचे सुदीतेडकुःआ।
नुँहू वरी ईंग अउल-तउल कतायिंग कताकेरा। मनदो ईंग अपे एचेरे अउल-तउल कता ओरोयिंग कतातेरा अरू ईंग अपांग बदीरे मीसुटीयिंग कता उदुःवापेता हना बेला निचकाःतना।
दो चेलाकूतेन हाँय एचेरेकू कतातेड, “अहाँ! नुँहू दो आम बेगर अउल-तउलते मीसुटीम कतागोतेडा।
हनते एहूदाकू अँननकू अँकू अड़ा-चउकीनेनखनकू कताया, “नाँयग होड़ अनँयग मास करा उड़ी अबू जोम लगाय एमेयता?”
ईसूरिकुःआ चेलाकू अते मुरुक बगरा होड़कू नाःआ कताकून अयूमतेडखनकू कताया, “नाःआ कता ओरोबू अयूम पसाव अवेतेरा। दो इये मनाव अवेनता?”
अपे ईंगपे ञाम दो ओरोपे ञाम अवेतिरिंगा, अरू ईंग इदानिंगा हना ततेररे अपे ओरोपे सेने अवेतेरा, माःआन हाँय कताकेरा नाःआ कताराः मतलोब चिला हवे?”
ईसू आँयग अपांग बदीरेय कताया, हना कता हँकू मेरकू बुझाव अवेगान।
अपे ईंगराः कता मेरपे अयुमेता। हनालगा ईंगराः कता अपे मेरपे बुझाव अवेनता।
सुद बिरुवा तोनोंगीग होड़ एचेरे मेरेय दोहोन दो, हाँय सुद बिरुवाराः कताकून मेरेय मनाःता अरूय एरांगवाता। सुद बिरुवा एकला भगवानराः कताकूने एचे सुदीकूता। हनालगा हँकुःआ होड़कू हना कताकून मेरकू बुझाव अवेनता।
हँकू लगा मड़ंगराः कता सताय इदा, “कुतू अनँयगराः उलात अरूय जड़ाःगेता,” अरू “ऊमतो सुकरी हनानाः सिकलारे अरूय घोलंडाव लेटाःता।”
अबू नाःआ हों सुदीयतनाबू भगवानरीग बेटात चउंदीसरेय वेगकिया अरू हाँय अबू सताय भगवाने एचे सुदीगोतेडबुःआ। अबू हनाँयग सताय भगवान अरू आँयग बेटात ईसू मसी सुदाबू मिनीयना। हनाँय हवे सताय भगवान अरू हाँय अबू लगा ओरो टुटीगनेना हना जीवे एमेयता।