11 नाःआ कता बदीरे ककाता लगा मुरुक बड़राकून इदा। मनदो अपे ओहेन ओरोपे अयूम ठुड़ाव अवेतेरा। हनालगा अपे कता बुझावपे लगा मसकिल इदा।
हँकूराः जीव केटेगयना; अरू लुतूर मोटावयना, अरू हँकू मेड टिपी रेडकिया। हनालगा हँकू ओरोकू सुदी अवेतेरा, अरू ओरोकू बुझाव अवेतेरा। नाःआ इया मेर होयाःकुः दो हँकू कसूर अते जीवकू कुदाकेःआ अरू ईंग हँकूयिंग नपायकेःआ।”
ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “अपे नुँहू वरी मेरपे बुझाःतना जा?”
दो ईसू हँकिन एचेरेय कताया, “ने बोको होड़किन, भगवानराः बड़रा कता होड़कू कताया हना जमा बड़रा अबा गते-गातबा बिसवासगेतना जा?
अपे एचेरे ईंगके अरू मुरुक बड़रा ककाता इदा। मनदो नुँहू हना कता अपे ओरोपे ओंगोल बुझाव अवेनेना।
ईसू मड़ंगरे चिलाय एचेयता हना अनँयग आँयगते सुदीवाडखन पिलिपूस अंदजावगे लगा नाःआ इयाय होंबोरतिरिया।
हनालगा अपे अनयूमेतापे, मनदो ओरोपे बुझावनेना; अपे ञेलगोड ञवनतापे, मनदो ओरोपे सुदी अवेतेरा। नाःआ इया मेर होयाःकुः दो अपे ञेलकेःआ अरूपे अयूमकेःआ, अरूपे ओंगोल बुझाकुःआ, जेमहा अपे कसूर अते जीवपे कुदाकेःआ अरू ईंग अपेयिंग नपायकेःआ।
अरू मलिकिसिदिक इया मूक पुजउरी बड़ाँः लगा भगवान हातपाते ओवाडिया।
नाःआमिन दिन वरीते अपे चेडदारकूपे बड़ाँव जुवाःकुःआ, मनदो भगवानराः सरवनराः रिता-रिता कताकून हों तोनोंगीग नुँहू वरी अपेके अरू चेचेड पराःतना। अपे केटेग जिनिस जोम जुकूरपे होया जुवाःकुःआ, मनदो नुँहू वरी दुनूदपे ञूगोड ञवनतना।
हाँयग पउलूस अनँयगराः जमा चिठीकूनरे नाःआ कताकूने उदुःगेतना। हनारे तोनोंग तोनोंग कताकून बुझाः लगा मसकिल इदा। अरू बोको-बुकली होड़कू भगवानराः कागदराः एटाः सरवनकूनकू एचेयता हनन इया हाँयराः सरवन होंकू बदलावगोडता, जेमहा हँकू अँनकू लाय एंडा जुवाः।