7 हनालगा सुद बिरुवा कतायता हनन इया, तिसिंग अपे भगवानराः अरोपे अयूम दो,
पतरस नाःआ इयाय कनकता मेला मीटोंग विड़चेड़तो बदरी हँकू दाब रेडगोतेडकू अरू हना बदरीते भगवानराः बड़रा अयूमनेना, “नाँय ईंगरीग दुलार बेटा हवे, नाँय बदीरे ईंग मुरुक बहालते इदानिंगा। नाँयराः कतापे मनाः।”
हनते ईसू हँकू एचेरेय होंबोरतेड, “दो दाऊद राजा सुद बिरुवाते पेरेगकियानखन हाँय परबू माःआन चिला लगाय राःतिरिया? दाऊद नाःआ इयाय कतातेरा,
दो दाऊद अनँयग आँयग सुद बिरुवाते पेरेगनेनखने कतातेरा, भगवान ईंगरीग परबू एचेरेय कतातेरा, ईंग आमरिकुःआ मुदइ होड़कू हरुवावकेडकूखन आमराः काट चोडुः लगा अरीनिंग तुलाकू वरी ईंगराः खउना तिःई गतर दुडुःकियानखन आम ईंग सुदाम राइजकू।
नाःआ गुदड़ीरे कोवाकुःआ ईंगरिकुःआ एटाः एटाः भेड़ाकू हों इदानकुःआ। हँकू हों ईंगराः गुदड़ीरे अअगू इदा अरू हँकू हों ईंगराः अरोकू अयूमता। हनते जमाकू मिनीटोंग खुड़हारेकू दोहोनता अरू हँकूरीग मिनीटोंग सरवाहाय दोहोनता।
ईंगरिकुःआ भेड़ाकू ईंगराः अरोकू अयूमता। ईंग हँकूयिंग सुदीता अरू हँकू इनिंग देह दूरकू वेगता।
हाँय बोल लगा हना गुदड़ीरीग अगुरादार दुवारे गीगगोडता। हाँय आँयगरिकुःआ भेड़ाकू मेमेडटोंगराः ञाव गोः घड़ीने राःकूता। हँकुःआ भेड़ाकू हाँयराः अरोकू अयूमता अरू हाँय हँकू ससराव लगा बहरीय गोःयाकूता।
अपे ईंगपे अयूम, मी बेला सुदुरुःता, अरू हनमेला गोएगतो होड़कू भगवानरीग बेटातराः अरोकू अयूमता अरूकू जियाःता। मनदो हना बेला नुनुँहू बुँहड़ीयना।
अरूय कतातेड, “ईंग अजी बोपोहकूतिंग, मड़ंगरे भगवानराः सुद बिरुवाते दाऊद राजा जूदा बदीरेय कतातेरा हना कता पुराः दोहोना। हाँयग जूदा, ईसू साब लगाकू वेजेडा हँकुःआ होड़कूय अगुवाइतेडकुःआ।
हँकू अँननकू अँकू अड़ा-चउकीयान अरू अदोमकू सेन लगाकू सपड़ाःआ दो पउलूस नाःआ इयाय कतातेड, “भगवानराः बड़रा कता होड़ एसयाहते सुद बिरुवा अपेरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू एचेरे नाःआ कता सनाताए कतातेरा,
दो सुद बिरुवा पिलिप एचेरेय कताया, “आम हनानाः रंत अगीम सेन अरू मिनी जुदाबा सेन।”
सुद बिरुवा हों नाःआ कताकून भगवानराः कागदरे इसराएल होड़कू बदीरे हिदइत एमेतेरा,
अपे सगर दिन कता बहाल होड़ेंगगोड ञवन, जेमहा तोनोंगीग कसूररे अलोय बझाः अरू जीव अलो कटकटगुः।
कतत इया, “तिसिंग अपे भगवानराः अरोपे अयूम दो, अगड़-बगड़राः दिनरेकू एचेतेरा हनन इया, अपेराः जीव अलोपे कटकटगे।”
हनालगा भगवान मी दिने तोल दोहोकेरा अरू हनानाः दिन बदीरे दाऊद राजाते तिसिंगाः दिन, माःआने कताकेरा। हंडा नाःआ इया ओजाःतो इदा, “तिसिंग अपे भगवानराः अरोपे अयूम दो, अपेराः जीव अलोपे कटकटगे।”
नाःआते सुद बिरुवा उदुःवाबूता, मड़ंगाः टपइर ओड़ाः दोहोना हना वरी तोनोंगीग हना मुनुरुक सुद ततेररे ओरोय बोलो अवेनेना।
भगवानराः बड़रा कता होड़कू अँननकूराः हिछा इया सहे एटाः होड़कूराः ओंगोल इया कता उदुःगे लगा कहियो मेरकू ओंगोलगाड। मनदो सुद बिरुवाराः अगुवाइते भगवान अगीतेकू कता उदुःतेरा।
ञेलपे, ईंग अपेराः इंदरीराः दुवाररे चड़ाँकियानखनिंग टोकोःगोड ञवनता। तोनोंगीग ईंगराः अरो अयूमकेडखन दुवारे गीग, दो ईंग हाँय एचेरे बोलोकियानखन हाँय सुदालिंग जोम ञूयता।