17 अपे सुसुदीता, तयोमते एसाव चहाःआ, अपांग भलावाडिंगखन ईंग जीव जहने नपायगोडता, माःआन। मनदो हना इया ओरो होया अवेकुःआ। हाँय इयाम घड़ीन अपात एचेरेय गोड़न-पइयना। हनारे हों हना हाँय मेरेय बदलाव अवेगाड।
दो ईंग हँकुःआ होड़कू एचेरेयिंग कतायता, “ईंग अपे कहियो मेरिंग सुदीगोडपेःआ। ने बेलूर होड़कू, अपे ईंग मड़ंगतेपे सलाव जुवाः।”
मनदो ओत, जनुम अरू रटंग-पटंग ओमोनगेता दो, हना ओत बेलूर अरू एचे सती-सरापगुः लगा इदा। अरू हना जमाकून एचे बाल लो एंडान लगा इदा।
अपे बेलूर बदलारे बेलूर अपे अहापे कुदागे, अरू तूडपेताकू हना बदलारे अलोपे तुडकू, मनदो हँकुःआ होड़कूराः जीव-जहन भगवान नपायगे लगापे अरजीगोड ञवन। ननन इयाःआ बुताकून एचेय लगा भगवान अपेय राःकेडपेःआ, जेमहा अपेराः जीव-जहन हों भगवान नपायगे।