31 जीयत भगवानराः तिःईरे पराः मुरुक जबूरन कता इदा।
अपेराः देहकू ञेड एंडाता, मनदो अपेराः बिरुवा ओरोकू गोएग अवेतेरा हँकुःआ होड़कू सुदा अलोपे बोर। मनदो अपेराः बिरुवा अरू देह दगलीकून नरगरेय लाय एंडा अवेता हनाँयपे बोरोवा।
दो सिमोन पतरस कता कुदातेरा, “आम मसी हवे, जीयत इदानिया हाँयग भगवानरीग बेटात हवे।”
अपेके इये सुदा बोर लगा इदा, हनायिंग उदुःवापेता। अपे भगवानपे बोरोवा, हनाँय एचेरे अपेराः देह अरू जीव बनर नरगरे सोलोंगे लगा हातपात इदा।
ओत मुरुक डोलाःता अरू एटाः एटाः ततेररे कतकाल अरू हइजाकून होयाःता। होड़कू मुरुक बोरो जुवाः इयाःआ कताकून अरू मरंग चिनहाकून सेरमोरेकू ञेलता।
नुँहू परबू आमे डंडियावता। आम अंधा जुवाःता अरू तोनोंग बेला वरी बेर हों ओनोरोम ञेल अवेतेरा।” हननमेला हाँयराः मेड अंदरायान अरू हाँय हना अगी नाःआ अगी तोनोंगीग हाँय तिःईरे साबकिडिगखन एचे सेनेगेय लगाय टमडाःआ।
अले परबूराः अकूसले मनाःता। हनालगा अले होड़कू हाँय अगी कुदाकू लगाले मंदरावकूता। अरू भगवान अले बदीरे जमाकून नपायतेय सुदीयतना अरू हान अपे हों सुदीगोडपे लगाले असरातना।
मनदो नाःआ इयाकू एचेयता हँकुःआ होड़कू भगवान फनड़ियावकूताय अरू आँयगरिकुःआ मुदइ होड़कूय डंडियावता हना हितकाःतो सेंगेलरे हँकू होंय डनंडियावकूता।
अरू अबू अलोबू लिड़िंगगेय, अबूरीग भगवान लाय एंडायीग सेंगेल हवे।
दो ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, जीयत भगवानराः दूर अते बहकावपेता हना बेनेलूर अरू बेगर बिसवासराः जीव अपे अते तोनोंगीग एचेरे अहा होयाः लगा सवासितीपे दोहोन।