12 अरू अपेराः जीवकू कता बार बंटागेता, हँकुःआ होड़कू खतनान लगा एकला कोवान मनदो अँननकू अँकू खसियावगुः दो नपाय इदा।
हँकू हाँय एचेरेकू कतातेड, “आम दो जनमावनेन वरीते कसूर होड़ इदानमेःआ। अरू नुँहू अलेम चेडतना जा?” हनते हँकू हाँय अरजी ओड़ाः अते हिगारतिरीगखनकू एकला एंडागोतेडीग।
अले नाःआ इयाले अयूमकेरा, अले अते तोनोंग तोनोंग होड़कू अपे एचेरे सेनेकियानखन हँकूराः कताते अपेराः जीवकू एचे कुहकावगोतेरा अरू अपेराः जीवकू बहकावगोतेडा। मनदो अले हँकू एचेरे तोनोंग हातपात मेरले एमेवागाडकुःआ।
हनानियाह नाःआ कता अनायूम मेला कसड़नेनखने गोएगयान। अरू नाःआ कताकू अयूमतेरा हँकुःआ जमा होड़कू मुरुककू बोरोयान।
दो पतरस कतातेरा, “करा उड़ी अबा बना होड़किन मिनीयानखन परबूराः बिरुवाबा अंदजावतना? ञेलमे! आम हेरेलकू तीलकेरा, हँकुःआ होड़कू दुवार कुटीरे चड़ाँत इदानकुःआ अरू हँकू आम हों बाहरीकू गोःमेता।”
भनगवान हमा बेगर बिसवासी होड़कूय फड़ियावता। हनालगा भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हन इया, “हाँयग बेनेलूर बुता होड़ अपे तलातेपे उडुंग एंडागोडेय।”
अदोम होड़कू सनातायते बिसवासी होड़कू मेरकू दोहोगान अरू लबरा बराहीलकू इयाकू दोहोना। ईसू मसी अबूय अजइतगोतेडबुःआ, मनदो हना अजइत अते एहूदाकूराः खतनात नियमकून एचे मनावकेडबूखन बेगारी होड़कू बड़ाँवबू लगाकू चहाःआ।
ईंग परबू एचेरे निठायिंग बिसवासबाःकेरा, अपे बेलूर चेडतो ओरोपे साबतेरा, माःआन। मनदो अपे जीवकू कता बंटागे हँकुःआ होड़कू, हँकू तोनोंयग दोहोन, भगवान डनंडियावकूता।
तोनोंगीग हिगार हटिंगीग होड़ इदान होले, मी बार तुरहा सेताव सोयमे। हना तयोमते हों हाँय हनन उड़ीय एचे दो, हाँय अते तोरेम दोहोन।