6 नुँहू अबू भगवानरिकुःआ लइंकूबू बड़ाँवयना अते, हाँय अनँयग बेटातराः बिरुवा अबू जीवरेय वारकेरा। हनाँय बिरुवाते अबू हाँय, ने अबबा, ने अपांग, माःआन चइड़ घड़ीनबू राः अवेयता।
ने अबबा, आम अते जमाकून होनोया जुवाःता। नाःआ कटसियाराः दूर ईंग अतेम चलाःगोड। मनदो ईंगराः हिछा इया कोवान, मनदो अनमराः हिछा इया होयाः।”
अपे कसूर होड़कू इदानपे हों अँनपे लइंकू लगा नपाय नपाय जिनिसकूनपे एमेयता। दो अपे अते अगम नपाय अपेरीग सेरमो देसरीग अपांग एचेरे सुद बिरुवापे असेय दो, अपे लगा चिला लगा मेरेय एमेकेःआ?”
ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे अरजी मेलापे कताय, ने अपांग, आमराः ञाव सुद इदा, माःआनले मान मरजइत अवेय। आम अले तलारे राइजगे लगाम बुँहड़ीगे।
अरू ईंग अपांग एचेरेयिंग अरजीगेता अरू हाँय अपे लगा अरू एटाःयीग संघरादारे वारता। हाँय अपे कहियो ओरोय अड़ाःतेडपेःआ।
मनदो संघरादार, ईंग अपांग अगीते अपे एचेरेयिंग वारेयता, हाँय अपे एचेरेय वेग मेला ईंग बदीरेय कता उदुःगेता। हाँय भगवान अगीतेय वेगता हान सतायराः बिरुवा हवे।
मनदो अपे एचेरे ईंग मीटोंग सताय कतायिंग कतायतना, ईंग सलाःतना दो, अपे लगा नफा होयाःता। ईंग मेरिंग सेन दो संघरादार अपे एचेरे ओरोय वेजेडा। मनदो ईंग सेन दो, हाँय अपे एचेरेयिंग वारगोडेयता।
भगवान अनँयग सुद बिरुवा मिनी जीवकेडखने एमेयता। हनालगा भगवान वारकिरिया हाँयग होड़, भनगवानराः कताकूने कता उदुःता।
हाँय एचेरेकू बिसवासगेता हँकुःआ होड़कू लगा भगवान एमेयता हाँयग सुद बिरुवाराः बदीरेय कताया। हना बेला वरी भगवान अते ईसू मरंग मान मरजइत अरीने पवाः। हनालगा बिसवासतेराकू हँकुःआ होड़कू लगा सुद बिरुवा अरीने ओवाकुःआ।
दो हँकू मूसिया छतरराः सिमान वरीकू सोदोरनेन दो हँकू बितुनिया छतर सेन लगाकू कुरनिसतेरा। मनदो ईसूराः बिरुवा हँकू सेने अतेय रोंकावगोतेडकू।
भगवान अनँयगराः सुद बिरुवा अबू लगाय एमेकेरा अरू हाँयग सुद बिरुवा अबूराः जीवरे भगवानराः दुलारे पेरेगकेरा। हनालगा अबू असरागेता, हनारे अबूराः जीव मेर हुडिंगगुःता।
भगवानराः बिरुवा अपे जीवरेय दोहोनता दो अपे कसूरराः लूर-नेवन इया मेरपे सलाःता, मनदो सुद बिरुवाराः ओंगोल इयापे सलाःता। अरू ईसू मसीराः बिरुवा अनँयग जीवरे कोवानेःआ हाँयग होड़, ईसूरीग होड़ ना लवे।
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा, “भगवान मड़ंगीग मनुवा आदम एचेरे साँसे ओंगगोतेड अरू हाँय जीयत होड़े बड़ाँवनेना,” मनदो टुटीग आदम ईसू हवे अरू हाँय जीवे एमे कुदावाबूता।
हाँय अबू अनँयगरिकुःआ हवे माःआन मीटोंग चिनहा इया अनँयगराः मोहोर लगावकेडखन अबूराः इंदरीरे सुद बिरुवा बयान इयाय एमेवाडबुःआ।
परबू दो सुद बिरुवा हवे अरू सुद बिरुवा दोहोनता हंडा होड़कू अजइत जुवाःता।
अपे सडावता हना नपाय सरवनराः सताय कता अपे हों अयूमकेडखनपे बिसवासकेरा अरू हनमेला भगवान जबानतेरा हाँयग सुद बिरुवा अपे जीवरे मीटोंग मोहोर इया लगावतेडखन ईसू मसीते आँयगरिकुःआ निकता होड़कूय बड़ाँवकेडपेःआ।
दो नुँहू अबू जमाकू मिनीटोंग सुद बिरुवाते अपांग भगवान एचेरेबू सोदोर अवेनता।
सुद बिरुवाराः चिनहाते टुटीगगुःराः दिन भगवान अपे जमालेःआतेय सडावपेता। दो सुद बिरुवा अहापे एचे अदरुजीगे।
सुद बिरुवाते जमा बेलारे जमालेःआ लगा अरजी हड़ाःगोड ञवनपे। ननन इया सवासितीपे दोहोन घड़ीन भगवानरिकुःआ जमा सुद होड़कू लगा अरजीगोड ञवनपे।
दो ईंग सुसुदीतना, अपेराः अरजीते अरू ईसू मसीराः सुद बिरुवाराः संघराते, ईंग जीवरे होयाकिया नाःआते भगवान ईंगे सडावता।
हनालगा तोनोंगीग होड़ नाःआ कताय आड-बेकारवा दो, हाँय होड़कूराः कता मेरेय आड-बेकारवाता, मनदो अबू लगा आँयगराः सुद बिरुवाय एमेयता हनाँयग भगवाने आड-बेकारवाता।
मसीराः सुद बिरुवाते हँकुःआ होड़कू, मसी करा उड़ी कटसियाय सहावता अरू हना तयोमरे भगवान हाँय करा उड़ीय मान मरजइतगेयता, हना बदीरे मड़ंगरेकू कता उदुःतेरा। हनालगा भगवानराः बड़रा कता होड़कू, नाःआ जमाकून करा इया होयाःता अरू तुमिस होयाःता, हना सुदीगे लगा मुरुककू कुरनिस सोतेडा।
मनदो ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, अपेराः मुरुक सुद बिसवास बड़ियाड़ इदीनपे अरू सुद बिरुवा अगुवाइवापेता हना इयापे अरजी।
हनते ईंग हाँय जाग लगा हाँयराः काट कुटीरेयिंग तबेरनेना। मनदो हाँय ईंग एचेरेय कतातेड, “नाःआ इया अलोम एचेय। आम अरू एटाः बिसवासी होड़कू इया, ईंग हों ईसूरीग सेवकिया हवे। आम इया ईंग हों ईसूराः हिदइतिंग उदुःता। अरू भगवानराः बड़रा कता होड़कू हों ईसूराः हिदइतकू उदुःता। हनालगा भनगवानमे जाग।”