21 अपे मोसेसराः नियमकून मनाः घड़ीन दोहोन लगापे चहाःतना दो, अपे ईंगपे उदुःवा। अपेराः नियमकून चेले माःआन कतायता, हना अपे मेरपे सुदीयतना जा?
दो हाँय कतातेड, “भगवानराः कागदरे नाःआ कता बदीरे मोसेस चेले माःआने ओजाःकेरा?”
दो इबराहीम हाँय एचेरेय कतातेरा, हँकू लगा मोसेस अरू भगवानराः बड़रा कता होड़कूराः सरवन इदा। हना हँकूके अअयूम इदा।
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “भगवानराः कागदरे भगवान नाःआ इयाय कतातेरा, ईंग कतातेरा, अपे भगवानकू हवे।
दो होड़कू हाँय एचेरेकू कतातेरा, “अले भगवानराः कागद अतेले अयूमकेरा, मसी सगर सइट वरीय दोहोनता। दो मसी अरू मनुवारीग बेटात मिनी इदान होले, आम करा उड़ीम कतायतना, मनुवारीग बेटात ओत अतेकू रेनेमेयता, माःआन? दो मनुवारीग बेटात इये हवे?”
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हना सरवन होनोयाः लगा नाःआ इया होयाकिया; हँकू ईंग बे अहवइरकू हिनइस-बिनइसवातेडिंगा।
मनदो अबू सुसुदीतना, नियमराः आड़रे इदानकुःआ हँकुःआ होड़कू हनानाः नियम इया सनालाः पराःता। दो चउंदीसरिकुःआ होड़कूय फड़ियावकूता हाँयग भगवानराः ओंगोलरे जमा होड़कू गारबारकेरा। हनालगा तोनोंगीग भगवान एचेरे ओरोकू कता अवेतेरा, ईंग तोनोंगाः कसूर मेरिंग कसूरगरा, माःआन।
अपे नियम इयापे सलाःआ हना अते भगवान अपे मेरेय सडावगाडपेःआ, मनदो हाँय अपेय मयावाडपेखने सडावकेडपेःआ। हनालगा अपे अँननपेराः जीव, बेलूराः कसूर ओंगोल इया अलोपे सलाव ओवा।
भगवानराः कागदरे नाःआ इया ओजाःतो इदा; “जनामा नियमकून मेरकू मनाःता, हँकुःआ होड़कूराः जीव सती-सरापतो इदा।” हनालगा तोनोंगीग होड़ ओंगलेता, ईंग नियमिंग मनाः दो भगवान ईंग लगाय ननाय जुवाःता। हनते हों हाँय सती-सरापतो इदानिया।
मनदो नुँहू अपे भगवानपे सुदीकेरा, बलकि भगवान अपेय सुदीकेडपेःआ। दो अपे हनानाः बेगर लूर अरू सदाःआ नियमकून, मनाः लगा चिला लगापे बहुराःतना? दो हना नियमकूनपे मनाः अते अपे हना नियमकूनराः आड़रे अरूपे दोहो जुवाःता।