14 हनालगा ईंग नाःआ जमा कताकूनिंग उहियार अगूयता दो, अपांग भगवान मड़ंगरेयिंग उकुड़ोमगुःता।
हनते ईसू हँकू अते गुनहोन तोरेरेय सेनेडा अरू हंडा उकुड़ोमवाडखन नाःआ इयाय अरजीःआ,
नाःआ जमाकून कता उदुःतेडखन हाँय हँकू सुदा उकुड़ोमनेनखनकू अरजीतेरा।
मनदो अले सेनराः बेला होयानेन दो अले हंडातेले सेनेडा। जमा चेलाकू अरू अँकूरिकुःआ एपेराकू अरू लइंकू सहरराः बहरी वरी अले सुदाकू वेजेडा। अरू समुंदर धरीरे उकुड़ोमनेनखनले अरजीतेरा।
हनते हाँय उकुड़ोमनेनखने खिररीःआ, “परबू, नँकुःआ होड़कूराः कसूर अँननकू बदीरे अलोम ओंगोल दोहोगे।” नाःआ कतावाडखन हाँय गोएगयाने।
दो पतरस जमाकू बाहरीय उडुंगगोतडकू। हनते हाँय उकुड़ोमनेनखन भगवान एचेरेय अरजीतेरा। हनते हाँय मुरदा अगी उलटावनेनखने कताया, “तबीता रिमुःमे!” दो हाँय चिड़गाड़याने अरू पतरस ञेलतेडखने दुड़ुःयान।
सेरमो देसराः जमा बरानाः कताकून ईसू मसीते अबूराः जीवे भलावाडबुःआ अबूरीग परबू ईसू मसीरीग अपांग भगवानराः जाग होयाः।
हाँय अगीते सेरमो अरू ओतरिकुःआ जनामाकू अँकूराः ञावकू पवाःता।
जेमहा जमा होड़कू ईसूराः ञाव अयूमकेडखनकू उकुड़ोमगुः। सेरमो देसरिकुःआ अरू ओतरिकुःआ अरू पतालपूररिकुःआ जमाकू हाँयकू सलाम घड़ीनकू उकुड़ोमगुः,