17 अपे तोनोंगाः बुतापे बुता सहे तोनोंगाः कतापे बड़रा हना जमाकून ईसू मसी लगापे एचेय, अरू हाँयते अपांग भगवानपे जागगोड ञवन।
हनालगा अपे जमा जइत होड़कू एचेरे सेनेकियानखन ईंगरिकुःआ चेलाकूपे बड़ाँव अरू हँकू अपात अरू बेटात अरू सुद बिरुवाराः ञावते बतिसमापे एमेवाकू।
नाःआ कता इपीसीरेकू दोहोना हँकुःआ एहूदाकू अरू बेगर एहूदाकू अयूमतेरा दो हँकुःआ जमा होड़कू मुरुककू बोरोयान अरू परबू ईसूराः ञाव होड़कू तलारे मान मरजइतनेना।
आम अले जंगरमे ओवाले, जेमहा आमरीग सुद सेवादार ईसूराः ञावते होड़कूले नपाय अवे अरू ञेनेल ञेलरेकू नपाय जुवाःता हना बयाव जुवाःआ बुताकूनले एचे अवेय।”
अपेराः बिसवास बदीरे, चउंदीसरिकुःआ मुरुक होड़कू नपायकू कतायतना। हनालगा ईंग ईसू मसीते, मड़ंगरे अपे लगा अबूरीग भगवानिंग धनियाबादगेयतना।
मनदो ईंग कतायतना, अपे जोम सहे ञूय सहे तोनोंगाःपे एचे, हना जनामाते भगवानराः मान मरजइत होयाः लगापे एचेय।
जेमहा परबू ईसू मसीरीग अगम मरंगीग अपात भगवान, अपे सेरमो देसराः कनहूने एमेवापे लगा अरू अनउर नपायते हाँयपे सुदी अवे लगा अनँयगराः कताकूने उदुःवापे।
अरू परबू ईसू मसी अबू लगाय एचेकेरा हना जनामालेःआ लगा अपांग भगवान जमा बेलापे धनियाबादगोड ञवन।
नाःआ इयाःआ नपाय लूर-नेवन ईसू मसीते अपेराः जीवरे होयाःता, अरू हनाते होड़कू भगवानकू जाग अरूकू मान मरजइतगेय।
हँकू इनीसू मसी, परबू हवे माःआनकू कबुलाःता जेमहा अपांग भगवानराः मान मरजइत होयाः।
दो अपांग भगवान मरसलराः राइजरे, आँयगरिकुःआ सुद होड़कू लगा इदा, हना इताडराः बंटापे पवाः लगाय सुनावकेडपेःआ। हनालगा हाँयपे जागगोड ञवन।
अरू जेर गहीर सेनेकियानखन दुबीत बड़ियाड़गेता, हनन इया मसी बदीरेपे चेडकिया इया अपे बिसवासरे बड़ियाड़ इदीनपे, अरू भगवान बनागरापे धनियाबादगोड ञवन।
हेल-मेलरे मिनी जुमूटकियानखन, मिनी देह इया दोहोन लगा, भगवान अपेय राःकेरा। दो मसी एमेकेरा हना सलसतते, अपेराः जीव सलसत जुवाः। अरू अपे भगवानपे धनियाबादगोड ञवन।
तोनोंग बुताकूनपे बुता दो अपे, अले होड़कू लगाले बुतातना, माःआन अलोपे ओंगले। मनदो अले परबू लगाले बुतातना, माःआन ओंगोलकेडखन अनंगेर अंगेरतेपे बुता।
ने अजी बोपोहकूतिंग, ईंग पउलूस, सिलवानूस अरू तिमुतियूस सुदा, अबूरीग अपांग भगवान अरू परबू ईसू मसी एचेरे बिसवास इदा, अपे तिसलूनिका सहरराः कलसियारिकुःआ होड़कू लगा नाःआ चिठीयिंग ओओजाःतना। भगवान अपेय मयावा लगा, अरू सलसतरेय दोहोगोड ञवनपे।
अपे जमालेःआ हाल-चालरे भगवानपे धनियाबादगोड ञवन। परबू ईसूते अपे लगा भगवानराः हिछा ननानाः इदा।
अपेराः जीवे हड़ियड़गे, अरू जमा इयाःआ नपाय बुतापे बुता अवेय लगा अरू जमा नपाय बड़रापे बड़रा अवेन लगाय बड़ियाड़गोडपे।
दो सेरमोरिकुःआ बराहीलकू अते इये एचेरे भगवान कतातेरा, “आम ईंगरीग बेटा हवे, तिसिंग ईंग आमरीग अपांगिंग बड़ाँवकिया, माःआन?” अरू एटाः कागदरे हाँय कतायता, “ईंग हाँयरीग अपांगिंग बड़ाँःता अरू हाँय ईंगरीग बेटाय बड़ाँःता।”
अबू ईसूराः ञावते भगवान लगा बलिदानकू देगता हना इयाःआ जाग सगर सइटबू देगगोड ञवन,
दो जीयत दिरिकून इया सुद बिरुवा अपे भगवानराः सताय ओड़ाःरे एटाः होड़कू सुदा जोड़ावकेडपेखन सुद पुजउरीकू तुलापेतना, जेमहा भगवान ननायगुःता हना सुद बलिदानकून, अपे ईसू मसीतेपे देग अवेयता।
मनदो अपे सुनावतो होड़कू, राजारिकुःआ पुजउरीकू, मीटोंग सुद जइत अरू भगवानरिकुःआ निकता होड़कू हवे, जेमहा अपे अंदरा अते राःकेडपेखन अनँयगराः मुरुक नपाय मरसलरेय अगुकेडपेःआ हाँयग भगवानराः, मुरुक नपाय बुताकून एटाः होड़कू एचेरेपे कता उदुः अवे।
परसारताकुःआ होड़कू भनगवानराः सरवन पपरसार लगा इदा। एटाः होड़कूकू सेवाता हँकुःआ होड़कू, भगवानराः जंगरते सेवाकू लगा इदा, जेमहा नाःआ जमाकून अते ईसू मसीते भगवानराः मान मरजइत होयाः। हनाँय मान मरजइतगे इयायीग अरू सगर सइट वरी अगम जंगरदार इदानिया। आमीन!
भगवानरीग बेटाते आड-बेकारवायता हाँयग होड़ एचेरे अपात भगवान हों कोवाया अरू भगवानरीग बेटाते मनेवाता हाँय एचेरे अपात भगवान हों इदानिया।
ने ईंगरिकुःआ लइंकू इया होड़कू, अपे बनाड़रा बड़राते एकला अलोपे अलार-दुलारकू, मनदो एटाः होड़कू संघरावाकू घड़ीन सतायते अलार-दुलारकू लगा इदा।