40 दो पतरस जमाकू बाहरीय उडुंगगोतडकू। हनते हाँय उकुड़ोमनेनखन भगवान एचेरेय अरजीतेरा। हनते हाँय मुरदा अगी उलटावनेनखने कताया, “तबीता रिमुःमे!” दो हाँय चिड़गाड़याने अरू पतरस ञेलतेडखने दुड़ुःयान।
मनदो अपे अरजी दो कुठरीरेपे सेन अरू दुवारपे सींग। हनते अबू मेरबू ञेल अवेयता हाँयग अपांग भगवान एचेरेपे अरजी। दो अपेरीग अपांग भगवान अपेराः ओनोक दनंग बुताय ञेलता अरू जमाकू मड़ंगरे इमाने एनेमेवापेता।
जमा होड़कू बहरीय एचे उडुंगतेडकूखन ओड़ाः पेंदारेय बोलोनेना। ईसू हाँयग धंगड़ीराः तिःईय साबतेड अरू हाँय जियाव रेमयान।
ईसू ञेलतेडकुःआ होड़कू मुरुक बतकाव वेग घड़ीन मिनीरेकू जुमाःआ। दो हाँय भूत डंटावतेडखने कताया, “ने कोंदा अरू भइरा भूत, ईंग आमिंग कतावातना, नाँय अतेम उडुंग जुवाः अरू कहियो नाँय एचेरे अलोम जवाःगुः।”
हनते ईसू हँकू अते गुनहोन तोरेरेय सेनेडा अरू हंडा उकुड़ोमवाडखन नाःआ इयाय अरजीःआ,
मनदो ईसू हाँयग लँइगराः तिःई साबतेडखने कताया, “ने लँइग, रिमुःमे।”
नाःआ जमाकून कता उदुःतेडखन हाँय हँकू सुदा उकुड़ोमनेनखनकू अरजीतेरा।
मनदो अले सेनराः बेला होयानेन दो अले हंडातेले सेनेडा। जमा चेलाकू अरू अँकूरिकुःआ एपेराकू अरू लइंकू सहरराः बहरी वरी अले सुदाकू वेजेडा। अरू समुंदर धरीरे उकुड़ोमनेनखनले अरजीतेरा।
हाँयरीग अपात जार अरू दोंगे कुकुनटेडते हसूरेय दोहोना। दो पउलूस हाँय एचेरे सेनेकियानखने अरजीवातेरिया अरू हाँय चोटरे तिःई खेपातेड दो हाँय अँड़ेयाने।
हनते हाँय उकुड़ोमनेनखने खिररीःआ, “परबू, नँकुःआ होड़कूराः कसूर अँननकू बदीरे अलोम ओंगोल दोहोगे।” नाःआ कतावाडखन हाँय गोएगयाने।