36 दो हँकिन सेनेन सेन दूररे हना संडक कुटीरे दाः दोहोना। दो हाँयग मरंग हातपात होड़ कतातेरा, “ञेलमे नंडा दाः इदा। ईंग बतिसमा एमे अते तोनोंग टटी-बेड़ा इदा जा?”
अपे कसूर अते जीवपे कुदागे लगा, दाःते बतिसमायिंग एमेयतना। मनदो ईंग तयोमरेय वेगता, हाँयग होड़ ईंग अते मरंग इदानिया। हाँयराः चाटी रेम जुकूर हों कोवायिंगा। हाँय सुद बिरुवाते अरू सेंगेलते अपे बतिसमाय एमेवापेता।
अँनकूराः कसूरकू कबुलावनेना, हँकुःआ होड़कू लगा एहुना बतिसमाय एमेतेरा।
सालिम गाँवराः लेसान एनोनरे बगरा दाः सूतीकून दोहोना। हनालगा एहुना हंडा होड़कू बतिसमाय एमेवाकुःआ।
दो ईसू कतातेरा, “ईंगमे अयूम! तोनोंगीग होड़ भगवानराः राइजरीग होड़ बड़ाँः लगा इदान दो हाँय दाः अरू भगवानराः सुद बिरुवाते जनमावगुः लगा इदा।
हनते पतरस कतातेड, “नँकुःआ होड़कू सुद बिरुवाकू पवावयान दो बतिसमा गोगोः अते तोनोंगीग नँकू रोंकाव अवेकूताय जा? नँकू अबू इया सुद बिरुवाकू पवावकिया।”
[दो पिलिप कतातेरा, “आम जमा जीवतेम बिसवासगेतना दो बतिसमायिंग एमेवामता।” दो हाँय कता कुदातेरा, “हाव, ईंग बिसवासगेतना ईसू मसी भगवानरीग बेटात हवे, माःआन।”]
भगवानरीग बेटात ईसू मसी चउंदीसरे दाः अरू बलंगीतेय वेजेडा। दो हाँय दाःरे बतिसमा एकला मेरेय गोःगाड, मनदो हाँय आँयग बलंगी हों तूःकेडखने गोएगनेना। सताय हवे हान भगवानराः सुद बिरुवा नाःआ कताराः हिदइते एमेयतना।