20 हँकू एचेरेय कतातेरा, “दूपे, अपे भगवान ओड़ाःरेपे सेन अरू हंडा चड़ाँकियानखन नाःआ नँवा जीवराः कताकून जमा होड़कू एचेरेपे कता उदुःगे।”
ईंग अपे एचेरे अंदरारेयिंग उदुःवापेतना, हना बड़रा अपे मरसलरेपे कता उदुःवाकू। अरू अपे अँननपेराः लुतूररे जहड़ घड़ीनपे अयूमकेरा हना बड़रा सड़ुम चोटतेपे परसारगे।
ईसू भगवानराः ओड़ाःरे बोलोनेनखन होड़कूय चेचेडा। दो मरंग पुजउरीकू अरू होड़कूरिकुःआ हातपातदारकू हाँय एचेरे वेगनेनखनकू होंबोरतिरिया, “आम नाःआ इया बुता इयेराः हातपाततेम एचेयता? अरू नाःआ एचेय लगा इये हातपाते ओवाडमेःआ?”
ईंग कता उदुःगे लगा इदा हना सरवन ईंग एचेरे अपांग कताकेरा अरू हनन इया ईंग कता उदुःगेता। हनालगा ईंग सुदीयतना हाँयराः हुकुमकून ओरो टुटीगनेना हना जीव अगी गोःकूता।”
मिनीटोंग सताय भगवान अनम इदानमेःआ। दो आम अरू आम वारकिरिया हाँयग ईसू मसी, अलंग बना होड़कू सुदीलंगता, हनानाः हमा ओरो टुटीगनेना हना जीव।
आम ईंगमे कता उदुःवातेरा हना सरवन ईंग हँकूयिंग कता उदुःवातेडकुःआ। हना हँकू मनेवाडखन आम ईंगमे वारतेरा हनाकू बिसवासकेरा। ईंग आम अगीतेयिंग वेगकिया, हना कताकू सुनुदीबाःगोतेडा।
ईसू हाँय एचेरेय कतातेरा, “ईंग जमा होड़कू मड़ंगरेयिंग कता उदुःतेरा। एहूदाकू जुमाःता हना अरजी ओड़ाःकूनरे अरू भगवानराः ओड़ाःरेयिंग कता उदुःतेरा अरू ओकोकियानखन तोनोंग इया मेरिंग कतागरा।
भगवानराः सुद बिरुवा जीवे एमेता, मनदो मनुवाकू अते कहिसाः मेर होयाःता। ईंग कतातेरा हना सरवन भगवानराः सुद बिरुवा अगीतेयिंग कतातेरा अरू हनानाः कता अपे लगा जीव एमेयता।”
दो सिमोन पतरस कता कुदातेरा, “ने परबू, अले इये एचेरेले सेन? ओरो टुटीगनेना हना जीवराः सरवन दो अनम एचेरे इदा।
हाँय अपे मीटोंग सरवने कता उदुःवापेता अरू आम अरू आम ओड़ाःरिकुःआ जमा होड़कू सडाव जुवाःता।
ने ईंगरिकुःआ वपक बोपोहकूतिंग, इबराहीमरिकुःआ नइड़-बाँस होड़कू अरू भगवानपे मान मरजइतता हँकुःआ जमा बेगर एहूदाकू, सडावबू लगा अबू एचेरे नाःआ सरवन भगवान वारकेरा।