17 मनदो नाःआ चेड, अरू होड़कू एचेरे अहा सगराः लगा, नँकिन हुड़कावकेडखनबू कतायता, अबा नाःआ ञावते अरू तोनोंगीग एचेरे अलोबा कताय, माःआन।”
हनालगा हाँयराः मड़गट पेय दिन वरी अगुरागे लगाम हुकुमवाकू। नाःआ इया मेरेम एचेय दो, हाँयरिकुःआ चेलाकू सेनेकियानखन हाँयराः मुरदा इनिगकेडखन होड़कूकू कतावाता, ईसू गोएगतो होड़कू अतेय जियाव रेमकिया, माःआन। नाःआ अडिग बड़रा मड़ंगाः अडिग कता अते अरू बेलूर दोहोनता।”
दो हँकिनराः मेड नपाययान। हनते ईसू हँकिन सेतावतेडखने कताया, “नाःआ कता अबा तोनोंगीग एचेरे अहाबा कताय।”
हँकुःआ होड़कू ईंगे वारकेरा हाँय मेरकू सुदीगेयता। अपे ईंगरिकुःआ हवे। हनालगा हँकू अपे सुदा नाःआ जमाकूनकू एचेयता।
भगवान हाँयग ठुठा होड़े नपायतेरा अरू हनाते जमा होड़कू भगवानकू जागगोड ञवना। हनालगा हँकुःआ मूक होड़कू हँकिन मेरकू डंडियाव अवेगाड। अरू हँकू हँकिन अरूकू हुड़कावतेडखनकू अड़ाःगोतेडकिन।
भगवान ओड़ाःरिकुःआ अगुरा होड़कूरीग हातपात होड़ अरू मरंग पुजउरीकू नाःआ सरवनकू अयूमतेरा दो हँकू बयावनेनखनकू ओंगलेःआ, ओहरे! नंडाकुःआ होड़कू करेगयनाकू?
अरू मूक पुजउरी हँकू एचेरेय होंबोरतेरा, “अपे एचेरे मड़ंग मेरले कतागाड जा, ईसूराः ञावते अपे होड़कू अहापे चेडकू, माःआन? अरू अपे एरुसलेम सहररिकुःआ जमा होड़कूराः लुतूर पेरेगवामिनपे चेडगोतेडकुःआ। नाःआते अपे गोएगनेना हाँयग होड़राः डंड अले चोटरे लछावगे लगापे ओंगलेतना जा?”
ने मालिककू, अपे हों सेवकियाकू सुदा हनन इया नपायतेपे एचे हड़ाःगे। अपे सुदीयतना, हँकू लगा अरू अपे लगा सेरमो देसरे मिनीटोंग मालिक इदानिया अरू हाँय एचेरे तोनोंग इयाःआ पाचपटी कोवानेःआ। हनालगा ने मालिककू, अपे अपेरिकुःआ सेवकियाकू अहापे हुटाःकू।
दो अपे अते नाःआ बनर राइजरे परबू ईसू मसीराः नपाय सरवन एकला मेर सिंटावगना, मनदो अपेराः बड़ियाड़ बिसवास बदीरे हों एटाः एटाः देसरे सिंटावयना। हनालगा अपेराः बिसवास बदीरे तोनोंगीग एचेरे अले उदुःवाकू लगा तोनोंगाः जरूरी कोवानेःआ।
हँकुःआ होड़कू हाँयकू बेग-हतावातिरिया दो, हाँय हनन इया बदला मेरेय कुदागाड। अरू कटसियाय सहावा, दो तोनोंगीग मेरेय हुड़कावगाड। मनदो हाँय नपायतेय फड़ियावगेता हाँयग भगवान एचेरेय भरसातेरा।