10 दो ईंग होंबोरतेड, परबू ईंग चिला एचे लगा इदा? परबू कतातेड, आम रिमुःमे अरू दिमसकूस सहररेम सेन। हंडा आम एचे लगा इदा हना ईंग आम एचेरेयिंग एचे कता उदुःगेता, माःआन।
हनालगा ईंग आम एचेरे होड़कू ओहेनिंग वारतेडकुःआ अरू आम नंडाम वेगकिया दो ननपाय इदा। दो भगवान आम एचेरे अलेय कता उदुःवा लगा तोनोंगाःआय कतातेरा दो हना अयूमगे लगा नुँहू अले जमाकू भगवान मड़ंगरे इदानलेःआ।”
हना तयोमरे हाँय हँकिन जेहेल बहरीय उडुंगतेडकिना अरूय असेतेरा, “साहेबकिन, सडाव जुवाः लगा चिलायिंग एचे?”
नाःआ बड़राकू अयुमेःआ दो हँकुःआ होड़कूराः जीव कोड़-बिड़ावनेनखन पतरस अरू एटाः मूक चेलाकू एचेरेकू कतातेड, “वपक बोपोहकूताले, अले करा इयाले करजुः?”
हना मरसलते ईंग अंधायान। हनालगा ईंग सुदाकू दोहोना हँकुःआ होड़कू ईंगराः तिःईरे साबतिडिंगखन दिमसकूस सहररेकू गोःतिरिंगा।
दो हाँय कता कुदातेरा, “आम संतावगेयतना हाँयग ईसू हवे ईंग। नुँहू आम रिमुःमे अरू सहर अगीम सेन अरू हंडा आमके एएचे इदा हना आम एचेरेयिंग कतायता।”