38 दो हाँय कता कुदातेरा, “अरे! आम उनानी भासीम बड़रा अवेनता जा? दो तोनोंग बेला मड़ंगरे मीटोंग कड़ीग रेमनेनखन चइर हजार होड़कू टयंगाब ततेररेकू गोःगेया हाँयग मिसिरी होड़ अनम हवे जा?”
दो होड़कू अपे एचेरेकू कताय, ञेलेयपे, माँय टयंगाब ततेररे इदानिया। दो अपे हना अगी अलोपे सेन। हँकू अपेकू कतावा, ञेलेयपे, माँय कुठरीरे इदानिया, दो अपे अलोपे बिसवासगे।
एटाः होड़कू, अपे ईंग बदीरे लंदा एरंगवापेताकू, संतावपेताकू अरू अपे बदीरे जमा बरानाः लबरा बड़राकू कतायता दो, अपेराः जीव-जहन भगवान भलावाडखने नपायगेयता।
दो बराबा ञावीग मी होड़ होड़ दोहोना। हाँय होड़कू बलवाद लगाय एचे जुमावतेडकुःआ अरू होड़कूकू ञेड एंडातेरा। हनालगा हाँय जेहेलरे तोलतोय दोहोना।
(बराबा एरुसलेम सहररे बलवादनेनखन तोनोंग तोनोंग होड़कूकू ञेड एंडातेरा। हनलगा हाँय जेहेलरे सींगतोय दोहोना।)
अलेकू बदीतान दो हँकू सुदा सुधियाले बुतुड़ुता। नुँहू वरी अले होड़कू लगा जोम एरांगतो इया अरू सेया खरसी इया इदानलेःआ।