10 दो हाँय एचेरे पउलूस हुमइसकेय कतातेरा, “आम रेम चड़ाँः जुवाःमे।” ओहेन हाँय रेम चड़ाँयान अरू सेन लगाय बुँहड़ीगोतेड।
हनते ईसू गोएगतो होड़ एचेरे सेनेवाडखन टटड़ाय टोँवावतेरा। दो तूल अअगुःआकू हँकुःआ होड़कू चड़ाँयानकू। हनमेला ईसू कताया, “ने डिंघा, आम एचेरे ईंग कतायतना, रिमुःमे।”
अपे ईंगपे अयूम! मी होड़ ईंग एचेरेय बिसवासगेता दो, ईंग एचेयता हनानाः बुता हाँय होंय एचेयता। ईंग अपांग एचेरेयिंग सेनता। हनालगा हाँयग होड़ ईंग अते हों मरंग मरंग बुताय एचेयता।
मनदो ईंग एमेयता, हना दाः तोनोंगीग ञूय दो हाँय सगर सइट जूग वरी ततंगतो ओरोय दोहोनेना। सनातायरे, ईंग हाँयिंग एमेवाता, हना दाः हाँयराः इंदरीरे दाः सूती इया तू ञवनता अरू हना दाः हाँय ओरो टुटीगनेना हना जीव अगी गोःयायता।”