14 हनालगा ईंग ओंगोलरे, ईंग जीयतिंग दोहोनता हना दिन वरी अपेयिंग उहियारगोड ञवन दो, नपाय इदा।
दो सिमोन पतरस ईसू एचेरेय कतातेड, “ने परबू, आम करम सेनता?” दो ईसू हाँय एचेरेय कतातेड, “ईंग सेनता हना ततेररे आम नुँहू ईंग देह दूर ओरोम सेने अवेतेरा। मनदो तयोमरे आम ईंग देहोरमे वेगता।”
नुँहू ईंग सुदीयतना ईंग भगवानराः राइज बदीरे अपे एचेरेयिंग परसार उदुःतेरा अपे अते तोनोंगीग होड़, ईंग अनउर ओरोपे ञेल अवेतिरिंगा।
ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, चउंदीसरे अबूराः देह बडे दिन मेर दोहोनता हना कुंबा इया इदा। मनदो हान लाय एंडा जुवाः दो, भगवान अगीते सेरमो देसरे अबू लगा मीटोंग ओड़ाः इदा। सगर सइट लगा दोहोनता हना ओड़ाः होड़कूराः तुलात ओड़ाः ना लवे।
दाः बलिदानकू दूलता हान इया ईंगराः सेरतिंग अधे वेगतना।
इनीसू मसी ईंग एचेरेय कताकेरा, आमराः सेर हलीते अधे वेगतना, माःआन।