17 चउंदीस अरू चउंदीसराः जमा बेलूर ओंगोलकून टुटीग जुवाःता, मनदो भगवानराः कता इयाय सलाःता हाँयग होड़राः जीव तोनोंग बेला ओनोरो टुटीगनेना।
दो हँकिनाः बार होड़ वगियारे इये अपातराः हिछाकिन पुरावतेरा?” हँकू कतातेरा, “मरंगीग बेटात।” दो ईसू हँकुःआ होड़कूय कतावाड, “अपे ईंगपे अयूम! मलगुजारी गोः होड़कू अरू सनहा-सनही होड़कू अपे अते मड़ंग भगवानराः राइजरेकू बोलता।
ओत अरू सेरमो टगाव जुवाःता, मनदो ईंगराः सरवन कहियो ओरो टगावनेना।”
परबू परबू माःआनकू रगींगता, हँकू अते मुरुक बगरा होड़कू भगवानराः राइजरे ओरोकू बोलोनेना। मनदो सेरमो देसरेय दोहोनता ईंगरीग अपांग भगवानराः ओंगोल इयाकू जियाःता, हँननकुःआ होड़कू एनेकला हंडाकू बोलता।
भगवानराः हिछा इया सलाःता हँकुःआ होड़कू सतायरे ईंगरीग एंगायिंग अरू ईंगरिकुःआ मेमेसकू अरू वपक बोपोहकूतिंग हवे।”
मनदो ईंग एमेयता, हना दाः तोनोंगीग ञूय दो हाँय सगर सइट जूग वरी ततंगतो ओरोय दोहोनेना। सनातायरे, ईंग हाँयिंग एमेवाता, हना दाः हाँयराः इंदरीरे दाः सूती इया तू ञवनता अरू हना दाः हाँय ओरो टुटीगनेना हना जीव अगी गोःयायता।”
नाःआ रुटी सेरमो देस अते उतरावकिया हना रुटी हवे। अपेरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू मनाहकू जोमा, हनारे होंकू गोएगयना, मनदो नाःआ रुटीय जोमता हाँयग होड़ सगर सइट जूग वरी जीयते दोहोनता।”
तोनोंगीग होड़ भगवानराः ओंगोल इया एचेय लगाय चहाःता दो हाँय सुदीगोडता, ईंगराः चेड भगवान अगीते इदा जा ईंग इनिंग ओंगोलतेयिंग कतायतना, माःआन।
अपे चउंदीसरिकुःआ होड़कू इया अहापे सलाः। मनदो भगवान अपेराः ओंगोल नँवाकेडखन बदलाव ओवायपे, जेमहा अपे भगवान ननायगुःता अरू जमालेःआते सताय अरू ननपाय हवे, हाँयराः हनानाः हिछापे सुदी अवेय।
अरू चउंदीसराः जिनिसकूनकू एमे होड़ेंगता हँकुःआ होड़कू चनउंदीसराः जिनिसकून लगा टक-टक अलोकू दोहोन। नाःआ चउंदीस नुँहुःआ बेला वरीते अनाड इदीनतना।
ननानाः लगा अलिंग नाःआलिंग अयूमकेरा, हना दिन वरीते अपे लगा, भगवान एचेरे अरजीगे लगा मेरलिंग अड़ाःगरा। भगवानराः ओंगोल जमालेःआपे सुदीय लगा, सुद बिरुवाते अपे कनहूनदारकू अरू बुझावदारकू होयाः लगालिंग अरजीगोड ञवनतना,
इपापरास, अपे अते मी होड़ इदानिया अरू हाँय ईसू मसीरीग सेवकिया हवे। हाँय अपेय सलामतना। अरू हाँय, अपे भगवानराः ओंगोल इया, अपेराः बिसवास जमालेःआ बड़ियाड़ जुवाः लगा, मुरुक मिहनइततेय अरजीगोड ञवनतना।
अपे सुदपे बड़ाँः लगा भगवान चहाःतना। हनालगा अपे सनहा-सनहीते तोरेपे दोहोन।
अपे जमालेःआ हाल-चालरे भगवानपे धनियाबादगोड ञवन। परबू ईसूते अपे लगा भगवानराः हिछा ननानाः इदा।
अपे सहावगोड ञवन लगा इदा, जेमहा भगवानराः हिछा पुरावकेडखन हाँय जबानकेरा हनापे पवाव जुवाः।
मनदो अपे मेरपे सुदीयतना गपाःआ दिनरे चिला होयाःता। अयूमवापे, अपेराः जीव बदीरेपे ओंगले। अपे गुनहोन बेला वरी दोहोनता अरू तयोमरे केड़े जुवाःता हना कुहास इया इदानपेःआ।
भगवान अपे जमालेःआतेय सडावपेता हना कता, टुटीगगुःता हना दिनरेय एचे सुदीगोडपेता। अरू हना दिन वरी अपेराः बिसवासते हाँय अनँयग जंगरतेय बनसाव दोहोगोडपेता।
अरू हाँय नुँहू वरीते अनँयगराः मनबिदिया इया ओरोय जियावनेना, मनदो भगवानराः हिछा इयाय जियाःता।