Koe min damasi ye ma-tina kaka, Alla ara ban wo latɛgɛla nun, bi ko ma, ado mɔgɛ ye nya min, Alla ara ban wo lɔnna. Alla min kolo mɔgɔ ko, wo ma ti sɔsɔ.
Bɔnku-dagɛ si sisi a ladannɛ sɔsɔla, wa? Ado nfan, dagɛ wonubɛ doinu takɛn gbɛn! Bɔnkɛ wo nyɛrɛ si a ladannɛ manyinika ni a ye min kun na? Ale dagɛ si a fɔ a sɔlɛ ma ko a ma a bira-fannu to a ma.
Mari ko a si a ma, Idɔm kɛnu ni anu buri iko yarɛ wa bɔ Yorodan-ba-gbɔngbɔn rɔ ka ta a kun nabɔ kolo-fen de-nyini-tinɛ ma. Wo kɔma, Mari wa mɔgɛ min yabɔ, wo le ye Idɔm kɛnuna nyamanɛ wo marala. Mari ko ale Mari nyɔgɔn sa nyɔ. Yon si a kɔgɔ raka a ye? Kun-tigi yon si ke a rasɛla?
Alla sa iko mɔgɔni-finyɛ minnu si foninyɛ fɔ. A ti a miriya yɛlɛma iko hadama-dannu. A ya lanyiri kiri fenfenna ko la, a si wo ma, yɔ! Ni a kumara, a ara ban.
Mari ya a fɔ a ye ko, “I hɛnkili kana na buri mɔgɔla kinyɛ anubɛ ala yanyɛ fɛ. N sa nyinina keminɛ kɛ ma. Hadama-dan si mɔgɛ yen nya min, nde, Mari ti mɔgɛ yen wo nya. Hadama-dan yɛ ye mɔgɔ fɛrɛ-bɔnkɛ le la kɔnɔ nde, Mari yɛ ye mɔgɔ-burɛ le la.”