Wo kɔma, anu ko, “Nyama siya, ado samɛ le kɛ la. Ma ti to sɔni kata burɔ kɛ nya na bawo ko le kɛ la min ti ban tele filɛ kɛ kɔrɔ, ado ma siyaman bi yulumu kɛ kɔrɔ.
Yanni tele sawa wo ni ban, san wo karɛ kɔnɔntɛ, a tele mogan ma, kei min bɛɛsi ye Yuda anubɛ Bɛnyamɛ nyamanɛnu tɔ, wonu dama nara bɛn Bato-Bon-kata burɔ. Bandɛ ye nala biribiri! Mɔgɛ wonu tora yɛrɛyɛrɛnna kimɛ bolo, ado anu bi yɛrɛyɛrɛnna fanan ka a tɛgɛ ladɛn wo mankan ma.
Ile hadama-dan, a fɔ foninya-wɔlɔyiya-kuma-fɔlɛ wonu ye ko anuna tara-mabɛnnɛ wo si bui. A fɔ anu ye ko n si banda-belebele-wɛ lana tarɛ wo ma. Banda-kole si a yoro. N si fɔnyɔ latugu a ma.
“Nde, wo Tigi Mari ko nta yisi-bɔɛ si fɔn-belebele-wɛ latugu tarɛ wo ma. Wo kɔma, n ni banda-belebele-wɛ lana. N si banda-kole fanan nabui tarɛ wo ma. A ni yigi a rɔ biribiri!
Mari warɛ le ye san-kole kɔma pon! A ya dugu-kole kɛ tuwa-fen sigi san-kole kuma. A wa kɔgɔ-yi rakele san ma a si wo labɔn dugu-kole ma, ado a tɔgɛ le Mari!