Mari ya a fɔ Musa ye ko, “Mansɛ tenbi tala yi dɛ la tumɛ min sinan subaga ma, i ni suri ka ta a taran kilɛ la. I ni a fɔ a ye ko nde, Mari kan le kɛ la ko a ni nta mɔgɛnu boloka alako anu ni ta n bato tinɛ.”
Mari ko a diyana-den-bɛrɛbɛrɛ le Isirɛla mɔgɛnu na. A ko anu di a ye kosɛbɛ! A ko a nɛn-naban anu tɔgɔ ratɛgɛla, anuna keninteya ara don a rɔ. A ko a hɛnkili ti bɔ anu ko, ado anuna hinɛ si to a burɔ.
Nde, Yɛrɛmaya ye a fɔla ko, “E, dumɛ! N yisi ye n tɔrɔla kosɛbɛ!” A ye tugula n burɔ. N ti ke a birala n tɔ tun. A ye wo nya na le bawo n bi kɛlɛ-buru-kan lamɔɛnna. N bi kɛlɛ-sɔnkɛ lamɔɛnna.
“E, Mari, i ma a yen, n niyi ra ara gbɛrɛn n ma. N yisi ara tinya ka a tɛgɛ nta murutiyɛla ko ma. N yogenu ya nna dannu faga luyi ma. Fenfen sa bɔnnu na fanan fɔ sayɛ.
N yɛ wulennɛ puipui, di-kɛ bolo. N yisi tinyanta feu! N tora ma yogenu yenna ma fagala min kɛ, n bandanta di-kɛ bolo. Dennɛnu bi belenna kirɔnna-a-la da-wo-da kɔnkɛ bolo soe burɔ.