N si a fɔ Mari ye n sɛbɛ-kuna-wɛ la ko, “Ile Mari nyɔgɔn sa! Sɛnbɛ sa minnu na, i ni wonu nakisi sɛnbɛ-tiginu masibɛ ma. I si bolo-kolɔnnu tanka kensuntenu ma.”
“E, Mari, nfen sifa ye duninya rɔ mɔgɛnu si min bato iko ile Mari. Yon sɛninyanɛ iko ile? Ma si i tanto ila kɛwɔli-makilannɛnuna ko la. Yon si ke kabana-koenu kɛla iko ile?
Kɔnɔ Mari Sɛnbɛ-Bɛɛ-Tigi ye ko-latelennɛ mala min kɛ, wo ye ata kabana-koe mayirala mɔgɛnu ye. A si ata sɛninyɛ mayira mɔgɛnu kiti tinɛ anu hakɛla ko la.
Ile min bi duninya mumɛ kun na, a bɛnta, mɔgɛ bɛɛ ni ile le gbiliya. A bɛnta, anu ni i gbiliya yati! Hɛnkilima-siyaman bi nyɔ kɔnɔ mɔgɔ-wo-mɔgɔ hɛnkili ma gbɛrɛn itɛ rɔ.
‘Allatala, n ya a lɔn ko i ye ko-nyimɛ minnu kɛla ma ye yarɔma, i wara a fɔlɔtɛ yira n na ita kabana-koe fɛ kaka. Alla-gbɛrɛkɛ sa san-kole anubɛ dugu-kole ma min si ke kabana-koe ladanna iko ile.