Mansa Esa anubɛ ala kɛlɛ-dannu tara anu kun-kɔrɔ-bɛn. Anu kurun filɛ bɛɛ ya anu sɔ tinɛnu bi Safata lɛɛ rɔ Marasa soe dafɛ ka anu ya-lamunun anu nyɔgɔn na.
Mari ko a ara Isirɛla mɔgɛnu karanton-kan lamɔɛn. Anu bi a fɔla ko, “Mari, i wara ma tɔrɔ, ado ma ara hɛnkili sɔrɔn. Ma mani de nun iko ninki-den-kolobɛlɛ. Ta ma la ma warɛ. Ma si sɛgi i ma. Tonya-bɛrɛbɛrɛ, mata Mari Alla le ile la.
Nba, a ara to nun tele kelen yanni Kanan-Ko-Ladiyɛ ni ke. Yisa ya a lɔn ko ala wati ara ke ka bɔ duninya rɔ ka sɛgi a Fa Alla warɛ. Atɛ ye minnu na duninya rɔ, wonu di a ye, ado wonu di a ye ka a dan natenbi.
Yisa banta kɛ fɔla tumɛ min, a ya a yɛ layɛlɛ san ma. A ko, “N Fa, wati ara ke. I ni nde, ila danta gbiliyɛ yira mɔgɛnu na alako nde fanan si ila gbiliyɛ lasɛgi i ma nya min.
Suyi wo rɔ, Mari sɔra Pɔli dafɛ, a ko, “I ni i kerinteya! I wara sereyɛ bɔ n ye Yerusalɛm yan nya min, a fɛrɛ sa fɔ i ni wo nyɔgɔn ma n ye Romu fanan.”
Wo ya a fɔ n ye ko, ‘Pɔli, i kana kilan. A fɛrɛ sa fɔ i ni i sɔ Romu nyamanɛ kun-tigi-ba yakɔrɔ. I ta-nyɔgɛ bɛɛ min bi kulɔn kɛ rɔ, Alla ara anu bɛɛ niyi latanka ala nyimayɛ rɔ.’