Hali n sigi-nyɔgɛnu anubɛ n yogenu, n sɔgɔ la ara bɔ wonu na lass! Minnu ya n lɔn kɔrɔma la, wonu kilannɛ n na. Anu ba n yen soe tɛma, anu si anu buri n kɔrɔ.
Anu bi n mamɔɛnna nya min, wo ara n yisi tinya pɔ, ado wo ara a ma, n yigi ara tɛgɛ gbati! N ya a lɔn nun ko do si hina n na nun kɔnɔ n ma mɔgɔ-den-kelen yen min si hina n na anu tɔ.
A ma, anu ni to gbele-gbelenna anuna bɔnnu na. A ma, anu yogenu ni na anu kɛlɛ tiriya! Kɛ bɛɛ ni ma bawo n yogenu bara denkɛ sin n bira-koe la. Anu bara gbɛrɛ-siyaman lasigi n ya rɔ.
Mari ko hali wo yogenu bi a fɔla ko, “Yerusalɛm lakɛnɛ a rɔ. Mɔgɔ mako sa a la tun.” A ko a si wo lakɛndɛya tun. A si wo tanban-tinɛnu dandan wo ye. Ale Mari le ya kɛ fɔ.
Dawuda ya a fɔ a nyɛrɛ ma ko, “Tele-dande kɛ kɔrɔ, fɔ Mansa Sɔli kɛ wa n faga serr! Min fisa, n ni n buri tala Filisitinu bara la. Wo si a ma, Mansa Sɔli ni a bɔ n fɛ Isirɛla nyamanɛ kɛ rɔ, ado n si kanan worɔ.”