“E, Mari, nfen sifa ye duninya rɔ mɔgɛnu si min bato iko ile Mari. Yon sɛninyanɛ iko ile? Ma si i tanto ila kɛwɔli-makilannɛnuna ko la. Yon si ke kabana-koenu kɛla iko ile?
Ata wɔli-kɛlɛnu si to a lawɔyɔla sewɛ bolo ka a tɛgɛ ko-nyimɛ min bi anu sɔndɔmɛ rɔ. Kɔnɔ wole karagbɛlɛnu ya-denkɛnu ta ti gbala yisi-tinya bolo. Wole karagbɛlɛnu si wo dɛ sa-a-rɔ lungbɔn!
Yisa banta kɛ fɔla tumɛ min, a ya a yɛ layɛlɛ san ma. A ko, “N Fa, wati ara ke. I ni nde, ila danta gbiliyɛ yira mɔgɛnu na alako nde fanan si ila gbiliyɛ lasɛgi i ma nya min.
A sɛbɛnɛ Allata kitabu rɔ ko, “Waan ni bɔ pinpi rɔ,” ado Alla kelan le ya ala waan lamalan ma yisi rɔ alako ma ni Allata gbiliyɛ lɔn min bi malanna Yisa Kirasiti yakɔrɛ ma.
Wo kɔma, n ya kuman-kan do lamɔɛn iko sɛrɛ-siyaman-wɛ-kan Arinyɛni tɔ. Anu bi a fɔla ko, “Alla tanto! Mata Allatɛ le kisi-koe anubɛ gbiliyɛ anubɛ sɛnbɛ la!
“Mata Mari le ile la anubɛ mata Alla! A bɛnnɛ i ni to bonyɛ anubɛ gbiliyɛ anubɛ sɛnbɛ sɔrɔnna. Ile le ya fan bɛɛ dan, ado ile le sɔnta wonu dan-koe ma ko anu ni nimayɛ sɔrɔn.”