42 Woletɔ minnu bi n tasɛla, n si ke wonuna kumɛ-dɛ ratiila bawo n lara ita kumɛ la.
Mɔgɛnu ba n yen, anu si yɛlɛn n ma. Minnu ba a labɔ n ma, wonu si anu kunyɛ firifiri.
I miri, i wara nde, ita wɔli-kɛlɛ yili-madiya min kɛ. Yili-madiyɛ wo le ya a ma, n yigi sara i kuma.
Minnu bi i gbiliyala, wonu ba n yen, anu si sewa bawo n lanɛ ita yili-madiyɛ la.
Mari, n tafaganɛ ye i makɔnɔna n nakanan-koe rɔ kɔnɔ hali wo, n lara ita kumɛ la.
Anu bi a fɔla n ma ko, “Alla ti kɛ latanka.”
N yogenu bi n tasɛ min kɛla, wo ye n tɔrɔla ha ka don n kole la bawo anu bi tola n manyinikala ko, “Ita Alla ye mintɔ?”
N lanɛ ile Alla la min kɛ, woletɔ n ti kilan. N si i tanto bawo lanyiri kirinɛ i bolo n kisi-koe la. Hadama-dan si ke nfen mala nde la worɔ?
Nna den, ni i si i hɛnkili sɔ, wo si a ma, n ni sewa. Woletɔ mɔgɛ minnu bi n manyinina nun, n si kusanya wonu yabila.
Anu ko, “N fa, foninya-fɔlɛ wo ya min fɔ wo tumɛ a kɛndɛ, ma hɛnkili tonɛ wo ko. A ko tele sawa wa tenbi tumɛ min, a si wuli tun ka bɔ furinu tɛma.
Woletɔ n fanu, wo ni wo wakila! N bara la Alla la ko koe bɛɛ si ma iko a fɔra n ye nya min.