Kɔnɔ Mari ye min fɔla wo ye, wo ni wo tole masɔ wo la. A ko a ye nala bɔn min sɔla ata kɔnkɔ-sɛnimɛ kuma, a si bɔn wo kurukɛ fanka rɔ. A ko a ye kuru fɔlɔtɛ min sigila, a kuru-toe bɛɛ ye sigila sɛbɛna-kuru-tɔnɔnamɛ wo le kuma, ado min bɛɛ lanɛ kuru fɔlɔtɛ kɛ la, a ko wonu yigi ti tɛgɛ muk!
A ko hali fan minnu kolo iko kɔnkɛ, wo si tunu Mansa Sarababulu yarɔ yen! Wo si ma iko lɛɛ. A ko ale Sarababulu si Bato-Bɔn sɔ-kura-kɛ tun, ado ale ye Bato-Bon-kuri laban sigila tele min ma, mɔgɛnu si a fɔ ko, “Alamɛ Marita duwɛ tora a kuma.”
Yisa ya a fɔ anu ye ko, “A sɛbɛnɛ Allata kitabu rɔ ko, ‘Bon-sɔlɛnu ya anu ban kuri min na, wo le ara ma sɛbɛna-kuru-tɔnɔnamɛ la. Mari nyɛrɛ-nyɛrɛ ya kɛ ma, ado wo mara kabana-ko-wɛ la ma yala!’ Ha bi, wo ma wo karan bɛ, wa?
Yisa ya anu mafɛlɛn sin, ka nyinikalɛ kɛ ko, “Allata kitabu kɛ kɔrɛ ye kama min ko, ‘Bon-sɔlɛnu ya anu ban kuri min na, wo le ara ma sɛbɛna-kuru-tɔnɔnamɛ la?’