20 “E, Mari, i ma a yen, n niyi ra ara gbɛrɛn n ma. N yisi ara tinya ka a tɛgɛ nta murutiyɛla ko ma. N yogenu ya nna dannu faga luyi ma. Fenfen sa bɔnnu na fanan fɔ sayɛ.
Ni n tara soe kɔma, n ti fenfen yen suyi kɔma. Ni n tara soe burɔ, n ti fenfen yen fɔ kɔnkɛla mɔgɔ-lakirayanɛ. A nɛbi wo, a saraka-masɔla wo, anu bara ban tala mɔgɔ filɛ wonu na nyamani-gbɛrɛnu tɔ.
kɔnɔ wo ye sɛgila a fɔla tun ko fɛɛ sa wo la. Wo ma la a la ko Mari kɔrɔtɔnɛ wo ma mumɛ! Kɔnɔ Mari ko a si wo tɔrɔ bawo wo ara wo da ragbɛlɛya ko wo ma hakɛ kɛ.
Alako tun, wo ara wo sɔ wo hakɛ la bawo wo ara wo kan-kɔ sɔ wota Mari Alla la. Wo ara sibolo-gbɛrɛnuta bɛsɛnu kɔ. Wo ma ale sako kɛ fɔ ka bɛsɛnu kɔ kɔlɔma-kuru-wɛnu kɔrɔ. Ale Mari kan le kɛ la.
Mari ko a diyana-den-bɛrɛbɛrɛ le Isirɛla mɔgɛnu na. A ko anu di a ye kosɛbɛ! A ko a nɛn-naban anu tɔgɔ ratɛgɛla, anuna keninteya ara don a rɔ. A ko a hɛnkili ti bɔ anu ko, ado anuna hinɛ si to a burɔ.
Nde, Yɛrɛmaya ye a fɔla ko, “E, dumɛ! N yisi ye n tɔrɔla kosɛbɛ!” A ye tugula n burɔ. N ti ke a birala n tɔ tun. A ye wo nya na le bawo n bi kɛlɛ-buru-kan lamɔɛnna. N bi kɛlɛ-sɔnkɛ lamɔɛnna.
Yerusalɛm kɛnu bi kurunna dɔnta-nyini-tinɛ. Anu bi anuna fen-kolomɛnu felenna dɔn-fan la alako anu kana na faga kɔnkɛ bolo. Anu bi a fɔla ko, “E, Mari, i kolan lana, i ni ma yarabi-nya yen.”
“Kɔnɔ kɛ dama rɔ, Mari ye a yoe rɔ bawo n bara ata kuman-kan tinya. Duninya-mɔgɛ bɛɛ ni a tole masɔ n na. Wo ma n tɔrɔ-bole yen? Ma yogenu bara ma fonike bɛɛ bira ka ta anu na nyamani-gbɛrɛnu tɔ.
Yerusalɛm soe ara a nyɛrɛ latinya bawo a ara hakɛ-yogomɛ kɛ. A gbiliyanɛ minnu bolo nun, wonu ya a magboya bawo anu bara a lakolɔn yen. Ale fanan bi dila a yakɔrɛ dogonna miliyɛ bolo.
Ala sɛninyabɛlitayɛ wo mani de iko musi min wulita ala kurɛ ratinyana kɔnɔ a ma a miri nun ko a si a laban wo nya na. A labui-koe ya mɔgɛnu tɛrɛna. Mɔgɔ-den-kelen sa nyɔ min si a madiya. A ye dila ko, “E, Mari, i wara n nɔ-nya yen n yogenu bolo, wa? N dɛnbɛ.”
N yɛ wulennɛ puipui, di-kɛ bolo. N yisi tinyanta feu! N tora ma yogenu yenna ma fagala min kɛ, n bandanta di-kɛ bolo. Dennɛnu bi belenna kirɔnna-a-la da-wo-da kɔnkɛ bolo soe burɔ.
Mari ya a fɔ nde, Isikiyɛli ye ko, “Kɛlɛ ye belenna soe kɔma. Kirayɛ anubɛ kɔnkɛ ye soe burɔ. Minnu bi binyɛ rɔ, wonu kunyɛ ye tola kɛlɛ rɔ. Minnu bi soe tɛma, kirayɛ anubɛ kɔnkɛ ye wonu maforongbanna.
“Kɔnɔ male ara hakɛ kɛ ka ko-yogomɛ anubɛ karagbɛlɛyɛ ladan. I ya min fɔ ma ye, ma ara ma ban wonu na. I ya ko-telennɛ-kilɛ min yira ma la, ma ara ma kan-kɔ sɔ wo la ka bila ma nyɛrɛta kilɛ fɛ.
“N si ile Isirɛla don bolo tɔ kama? N si wo boloka kama? N si wo kasara kama iko n ya a ma nya min Adima anubɛ Sebom soe la? N ti sɔn wo kasara-koe ma. Nta keninteyɛ da rakolo wo ye.
N ya kɛ damasi lamɔɛn tumɛ min, n kumakɔra. N da-gbole tora yɛrɛyɛrɛnna kumakɔɛ bolo. N kolenu mara yɔrɔyɔrɔ! N kiannu tora yɛrɛyɛrɛnna n kɔrɔ sigisigi! Kɔnɔ n si n tade ka ma yogenu tɔrɔ-tele makɔnɔ Mari bolo.
Wo si belenna fagala wola luyinu ma kɛlɛ bolo. Hali wo tenbi bɔn la, wo kumakɔnɛ si to kilan bolo. Kemini-mɛsɛ wo, sunkurun-mɛsɛ wo, a bɛɛ si faga. Hali dennɛnu anubɛ kun-gbɛnu ti to anu niyi la.