Mansa Dawuda ya a lakɔɛnma ka a fɔ anu ye ko, “Nna nyamanita-mɔgɛnu, wo ni wo tole masɔ n na. A sɔgɛ ye n na nun, n ni bɔn sɔ Marita tɔn-kenkirɛla ko la. Wo si ma mata Mari Alla mayigi tinɛ la. N bara fen-siyaman nadɛn nun bɔn wo sɔ-koe rɔ.
Wo ye tɔnɛ min bɛɛ sɔrɔnna yilayɛ rɔ, wo si a lasɛgi ale Mari ma fɔrɔsɛ la. Wo ti a lamara wo nyɛrɛ ye. Kɔnɔ wo ye Marita wɔli-kɛlɛnu sarala wodi wonu denu na.
A ko mansɛnu si ma iko i fanu. Mansɛnuna musinu si ma iko i nanu. Anu si anu maburun i kɔrɔ ka i gbiliya. Anu si ila sanbarɛ bɔ i kian rɔ i gbiliya tinɛ. A ko kɛnu ba ma tumɛ min, i ni na to Mari lɔnna ita Mari la. Mɔgɔ-wo-mɔgɔ wa ala dɛnbɛnɛ Mari makɔni, wo tigi ti baya.
Yanni a ni ta, a ya ala wɔli-kɛla tan kele. A ya sɛnɛ-wodi-mɛlɛn kelen di anu kelen-kelennamɛ-bɛɛ ma. A ko, ‘Wo ni to kɛ mayɛlɛmana ka tɔnɛ sɔrɔn ha n na tumɛ.’
Kɔnɔ n mara kilayɛ la ka a tɛgɛ Allata hinɛ ma, ado a ya keninteyɛ min yira n na wo la, wo ma ma fuyi la. N wɔlita bɛrɛkɛ ka tenbi kilaya-toe bɛɛ la, hali n nyɛrɛla kɛwɔli ma kɔnɔ Allala hinɛ ye wɔlila n tɔ.